Afgelopen maandag was het zo ver, na vijf weken, en het voelde als drie maanden, ging ik weer eens werken. Vijf weken, wat een tijd, en ik werk niet eens in het onderwijs.

Hoewel ik er ergens wel naar uitkeek om weer normaal te gaan doen, een mens vaart immers doorgaans wel bij wat ritme, was ik ook een beetje nerveus. In de ouderenzorg is het bepaald niet ongebruikelijk dat er mensen overlijden en ik was erg benieuwd of er mensen die onder mijn zorg vielen waren gegaan. Verder was het de eerste keer geweest dat ik mijn zorgvragers voor langere tijd overdroeg aan andere collega’s dan mijn begeleider, zou ik dat goed gedaan hebben.

Dan waren er praktische zaken, de weg wist ik heus nog te vinden, maar wat ict-perikelen hadden me echt niet verbaasd. Of vergeten wachtwoorden of niet werkende laptops.

Met de perikelen viel het mee, ik kreeg geen groot commentaar op de overdracht en er was alleen een zorgvrager, geheel volgens de lijn der verwachting, verhuisd. Ik kon dus door naar de volgende horde, de start van het nieuwe collegejaar.

Nu heb ik met die formele start niet veel te maken, maar plat gezegd begon school dus weer. Ook dat is even wennen, er moeten dingen voorbereid, er moeten plannen gemaakt, doelen gehaald en het eeuwige gevoel van nooit klaar zijn daalde al snel weer in.

Toen ik ergens las dat ik, als tweedejaars vios, een afdeling onder mijn hoede ging nemen, sloeg de schrik me even om het hart. Bedoelt ze mij daar mee? Hoe ga ik dat nu weer waarmaken?

Er kwam nog wat extra drukte bij want op de school van de kids was het tijd voor ouderavonden. Uiteraard gepland op de avonden dat de man niet thuis was en derhalve mocht ik overal naartoe. Helemaal effectief bleef de informatie niet hangen, nog goed dat ik het meeste al eerder hoorde.

Eenmaal een paar dagen in het iets te drukke ritme en druk met patiëntenzorg, merk ik dat ik er voorzichtig weer wat in begin te komen. Met nadruk op voorzichtig wel, want zo af en toe betrap ik me ook wel op de wat warrige gedachte ‘wat is er precies gebeurd?!’.

De kop is er dus weer af en het weekend is volgens mij welverdiend. Volgende week weer verder!

Afbeelding via Pexels