Onze kids hebben vakantie. Of eigenlijk hebben de leerkrachten studieweek en dus hebben de leerlingen vrij. Ik kan me er eigenlijk wel in vinden, zo’n extra weekje zo tegen de zomervakantie. We merken hier wel dat het schooljaar zo langzamerhand op zijn (of haar) eind loopt en wat oplaadtijd is niet zo gek.

Vorig jaar benutte we de week in juni om betrekkelijk goedkoop naar een huisjespark te kunnen gaan, maar dit keer hadden we er al een vakantie op zitten. En dus hadden we weinig bijzondere plannen. Ik werk gewoon, de man werkt een beetje en de meisjes gaan naar de bso op de gebruikelijke dagen.

De groepvijfzoon had het goed voor elkaar. Die was namelijk aan de beurt voor een logeerpartij. Vandaar dat hij maandag in Dalfsen bleef toen de man met de meisjes huiswaarts keerde.

Opa en oma doen hun uiterste best om ons manneke een fijne tijd de bezorgen en slagen daar ruimschoots in. Er kwamen foto’s voorbij van de dierentuin (lang leve het opa/oma abonnement in Wildlands), van Chinees eten, van mooie knutselprojecten en van lekker struinen in het bos.

Heerlijk dat het kan. En heel fijn om te weten dat er genoten wordt. Toch ben ik ook bijzonder blij dat de man op donderdag weer noordwaarts gaat om onze zoon te gaan halen. Want na vier dagen mis ik hem gewoon.

Ik zal mezelf wel hartelijk uitlachen om deze sentimentele uitspatting als hij en zijn zusjes elkaar de kop vandeweek weer eens inslaan, maar ik vind het een fijn idee dat het hele stel op donderdagavond weer compleet is.