Na een nachtje in de trekkershut waarbij het geloof in totaal een half uur droog is geweest, gingen we rond de middag dan toch maar op pad. De weersvoorspelling was werkelijk dramatisch te noemen maar de dag erna zou het beter worden.
Dat deed ons besluiten om voor de zondagavond onze toevlucht te zoeken in een hotel in Leuven. Daartoe moest dan nog wel een kleine zestig kilometer door wind en regen worden afgelegd.
De route liep langs lijn 22, een voormalige spoorlijn die voornamelijk werd gebruikt voor vervoer van arbeiders en fruit en suikerbieten. Ergens halverwege de twintigste eeuw werd de spoorlijn opgedoekt en inmiddels is er een fietsroute van gemaakt.
De route van Diest naar Tienen was absoluut de moeite waard, maar de regen hielp niet erg mee. Met nog twintig kilometer te gaan hielden we een pauze bij een tankstation. Er stond een Starbucks koffie-automaat en tot onze niet geringe verbazing was de koffie die er uit kwam zo’n beetje de beste die we de afgelopen dagen dronken.
De kids dronken warme chocolademelk en min of meer opgewarmd fietsten we het laatste stuk naar Leuven. In het Novotel hotel waar we reserveerden bleken we niet bekend te zijn, maar gelukkig was er toch een plek voor ons.
We badderden, aten bij een hippe, ik vermoed op Grieks geïnspireerde eetgelegenheid en sliepen vervolgens als een blok.
De weersvoorspelling voor de komende dagen is aanzienlijk beter dus maandag gaan we met frisse moed naar de volgende camping.