In de categorie minder handig valt mijn actie van vanochtend. Na een paar jaar met de peuterzoon op pad gaan vergeet ik eigenlijk niet heel vaak meer om iets mee te nemen. Het formaat van de luiertassen van sommige mensen heb ik nooit echt begrepen, maar sommige dingen zijn noodzakelijk. Die dingen zullen voor iedereen verschillen, ik ga eigenlijk nooit de deur uit zonder billendoekjes. De tasinhoud varieert natuurlijk ook per trip.
Zo af en toe verandert de routine een beetje, zo moet er sinds de komst van de dreumesdochter een andere luiermaat mee en een doek of drager is onontbeerlijk. Sinds de peuterzoon zindelijk is, gaat er weer reservekleding mee en ook kleingeld voor eventuele toiletjuffrouwen.
Dat hele spullen meenemen gaat inmiddels prima en vanochtend vertrokken wij na het ontbijt gedrieën per bakfiets naar t borstvoedingscafé. Het was daar gezellig en de kindjes speelden lekker. Vervolgens fietsten we door naar de stad naar de streepjeswinkel. Komend weekend is daar een modeshowachtig iets en omdat ik potentiële supermodelambities van de peuterzoon natuurlijk wel wil faciliteren doet hij daar aan mee. Ok ok, eigenlijk vindt hij het nogal leuk om in die winkel te spelen en ik vind het een fijn merk.
Na het doorpassen van de kleding, een uitgebreide speelsessie en een slaapje van de dreumesdochter gingen wij weer huiswaarts. En halverwege ging het mis: grote hongerklop, ik was niet meer vooruit te branden. Ergens moet ik dan lachen om mezelf, denk ik alles georganiseerd te hebben, vergeet ik iets essentieels als zelf voldoende eten. Ik dacht nog wel even aan die veel te dure jellybeans in zeer diverse smaken.
Mooi suf dus. Inmiddels is er flink gegeten, maar ik moet nog zien of de benodigde boodschappen in huis komen.