4 mei, wij hadden echt een heerlijke dag. Er was hoog bezoek (helemaal uit het verre Groningen). Het dreumesvriendje, precies even oud als de dreumesdochter, en zijn mamma waren blijven slapen en zo zaten wij al betrekkelijk vroeg, voor ons doen dan, aan het ontbijt.
Nadat we rustig hadden ontbeten, wat aanrommelden en *help, de schoonmaakster komt zo* opruimden gingen we per fiets naar de Genneperparken. Zo hadden de mamma’s een beetje beweging in het zonnetje en konden de kindjes even varkens aaien zoals de dreumesdochter riep.
Eenmaal bij de varkens vond de dreumesdochter ze maar een beetje eng. Van een afstandje waren ze nog wel soort van grappig, maar op dichter dan drie meter mochten we ondanks het hek, niet komen. De peuterzoon weet de beesten altijd wel te waarderen.
Na een rondje langs de varkens, kalfjes en kippen kochten we kaas en dronken koffie met een koekje. Zo fijn, buiten op een bankje. We fietsten op het gemakje weer naar huis en het bezoek vertrok helaas weer naar het hoge noorden.
Toen de dreumesdochter weer wakker was gingen wij gezellig op bezoek in de buurt. Het was goed toeven in de achtertuin en terwijl de kindjes genoten van een perenijsje, dronken de mamma’s een glaasje wijn. Gewoon omdat het kon. Wat een feestje!
Een heerlijke, onbezorgde dag was het. Het staat in groot contrast met de dodenherdenking ’s avonds. Heel even dacht ik ‘moeten we daar iets mee?’ Ik besloot al snel dat ze daar echt nog te klein voor zijn. We mogen nooit vergeten wat er gebeurd is en dat onze vrijheid niet zomaar vanzelfsprekend is, maar onze kleintjes al opzadelen met zo’n grote, voor mijzelf al haast niet te bevatten werkelijkheid lijkt me daar niet aan bijdragen.
Vandaar dat ik om acht uur gewoon tussen de kindjes lag. Wel stil, maar niet erg bewust. De herdenking keek ik later terug, het was indrukwekkend als altijd. Op 5 mei vieren we dan de vrijheid, dat zal ook niet spectaculair of zelfs heel erg bewust gaan. Maar we maken er weer een heerlijke dag van. Gewoon om dat het kan.