Omdat we autoloos door het leven gaan, reizen wij betrekkelijk vaak met de trein. Zo vaak zelfs dat de peuterzoon, tot grote verbazing van medereizigers, de trein inmiddels wat saai vindt. Nu denk ik dat hij autorijden na een minuut of tien ook saai zou vinden, dus in die zin maakt trein of auto in ieder geval niet uit.
Waar ik inmiddels wel over uit ben is dat de reclame van de NS (die met dat schattige jongetje die de autosleutels van zijn moeder verstopt) de zaak nogal rooskleurig doet voorkomen. Het menneke zit dan uiteindelijk gelukzalig uit het raam te staren terwijl zijn moeder relaxed achterover leunt.*
Dat is dus geen reële situatie. De treinen zijn in het weekend namelijk meestal idioot druk, dus tegenwoordig zijn wij al blij als we überhaupt een zitplaats hebben. Daarnaast hebben ze bij de NS geloof ik onze agenda en hebben ze daar hun grootschalige werkzaamheden feilloos op afgestemd.
Echt, ik snap dat onderhoud nodig is. En ik snap ergens ook wel dat lange weekeinden daar handige momenten voor zijn, maar na dit jaar al een keer of vijf om moeten rijden of aan busvervoer vast te zitten ben ik het eerlijk gezegd wel een beetje zat. Dit weekend hebben we de schoonouders zelfs niet gehaald. Met de mee te nemen fiets en kindjes werd het logistiek te ingewikkeld. Dat is toch gewoon irritant?!
Zo, nu heb ik even fijn geklaagd over de toestanden bij de spoorwegen. Hartelijk dank voor het klankbord :). Er is trouwens ook een positieve kant moet ik toegeven. Toen ik zaterdag alleen op pad was stond ik heerlijk op mijn gemakje in de rij voor de bus mijn boek te lezen. Daar kom ik anders nooit aan toe. Verplichte tijd voor mezelf om het zo maar eens te zeggen. Dat kan natuurlijk nooit kwaad.
* Het kids vrij abonnement waar ze reclame voor maken is wel prettig. Dat betekent namelijk dat de kindjes de komende jaren voorlopig nog gratis mee kunnen.