Wat een dag hè? Ik mag dan onder een spreekwoordelijke steen leven, maar om deze Brexit kan zelfs ik niet heen. Het baart me wel zorgen hoor, de wereld lijkt verdeelder en verdeelder te worden en de verschillen alsmaar groter. De solidariteit lijkt vaak ver te zoeken en de gevolgen van dit soort grote beslissingen zijn niet te overzien.

Maar goed, allerlei politieke, filosofische en sociologische uiteenzettingen zijn naast niet mijn sterkste punt wellicht ook niet echt gepast hier op mijn blije koetjes- en kalfjesblog. Laten we zeggen dat de Britten me bezighielden vandaag.

Laten we het eens over het weer hebben. Had ik al gezegd dat er hier in Brabant buitenproportioneel veel water uit de lucht valt? De hele wereld lijkt wel van slag de laatste tijd (met dank aan Simone die het ook al observeerde). Het KNMI heeft het maar druk met het afkondigen van allerlei gekleurde codes en ik zat op donderdagavond alweer te kijken naar een soort discotheek in de lucht.

Niet al te ver hier vandaan zijn de daken van een compleet dorp beschadigd en over de landbouwoogsten zullen we het niet hebben. Bij ons kwam er deze keer alleen een ontzettende plons water naar beneden.

Op vrijdagochtend was het weer droog (en benauwd) en dus ging ik met de kindjes naar de speeltuin. Nu had ik wel verwacht dat het daar wat nat zou zijn, maar niet dat het zou zijn veranderd in een soort pierenbad. Een wijziging van het plan was nodig; in plaats van speeltuin-supermarkt-huis werd het speeltuin-huis-supermark-huis. Tussendoor moesten er even droge kleren worden aangetrokken.


De peuterzoon en dreumesdochter spetterden lekker rond en werden zo af en toe wat jaloers bekeken door de kindjes van het aangrenzende de kinderdagverblijf en de school. Ik werd wat vreemd aangekeken door sommige voorbijgangers. Maar hé, als er zo’n mooi zwembad is, dan moet daar toch in gespeeld worden?