Afgelopen week lanceerde het ministerie van Volksgezondheid de campagne ‘omgaan met depressie‘. Doel van deze campagne is om meer bekendheid te geven aan het fenomeen depressie en om de depressie uit de taboesfeer te halen. Want hoewel jaarlijks één op de twintig Nederlanders worstelt met een depressie, wordt er betrekkelijk weinig over gepraat.

Goed vind ik deze campagne. Het hebben van een depressie is op zijn zachtst gezegd knap waardeloos en dat je je er dan ook nog eens heel hard voor schaamt maakt dat je je echt ontzettend eenzaam kan voelen.

Campagnebeeld ‘omgaan met depressie’ © Ministerie van VWS


Ik schreef in het stukje roze wolk dat wel wat ervaring had met minder roze wolken. En ik moet bekennen dat ik bij het opschrijven daarvan weer eens last had van het taboe rond depressies.  Vandaar dat ik het bij de wolkenmetafoor hield.

Ergens vind ik dat jammer van mezelf, waarom schreef ik niet gewoon dat ik depressief werd tijdens (of van, wie zal het zeggen) mijn zwangerschappen? Het blijft een lastig onderwerp, en hoewel ik me er niet per se voor schaam vind ik het, zeker weer zwanger, moeilijk om over te praten.

Maar ik vind het ook belangrijk om te delen. Om andere vrouwen en soon-to-be moeders te laten weten dat ze niet de enige zijn met depressieve gevoelens. En dat het in ieder geval heel erg helpt om er over te praten en hulp te zoeken. Hoe moeilijk die stap ook is.

Het gaat met mij, tot nu toe, trouwens prima. Over het algemeen ben ik vooral blij hoewel ik zo af en toe een zuchtje grijs langs voel komen. Ik herken dat inmiddels en dat maakt het makkelijker om er mee om te gaan. Desondanks vrees ik wel voor het tweede deel van mijn zwangerschap. Dat was de vorige keren ook het lastige deel.

To be continued…