De toch magische grens van 37 weken zwangerschap komt nu snel dichterbij. En hoewel ik me echt absoluut niet kan voorstellen dat ons babymeisje volgende week daadwerkelijk geboren gaat worden, is deze grens toch een soort stok achter de deur.
Vandaar dat ik me samen met een vriendin deze week door een megatas met babykleertjes worstelde. Het is heel praktisch om een babymeisje van een paar maanden in je omgeving te hebben als je zelf een meisje verwacht. Ik hoef geen kleertjes meer te kopen.
Al die kleertjes moesten natuurlijk ook worden opgeborgen en uiteraard vond ik het nodig om de hele kinderkledingkast opnieuw in te richten. De man zal wel minder gelukkig zijn als hij op zoek gaat naar kleding voor de kindjes. Maar ja hè, hormonen. Ik kan er ook niets aan doen…
Ik kocht trouwens wel een allerschattigst wolzijden mutje van Joha voor ons meisje. Heerlijk als ze straks in de draagdoek zit en ook nog met streepjes in een leuk kleurtje. Ik ben verliefd.
Op de lijst blijven nu het verhogen van het bed staan. Dat regelen we echt zo laat mogelijk want onze arme peuterdochter heeft vermoedelijk een ladder nodig om dan nog in het grote bed terecht te komen. Ook moet de verschoonplek wat beter ingericht worden. Het ziet er naar uit dat ik vrijdag een rustige dag ga hebben, dan ga ik eens gezellig zwijmelen boven wasbare luiertjes. En beslissen of ik hydrofielen ga strijken, dat staat namelijk op een lijstje. Maar ik kan niet zo goed bedenken waar dat nu precies goed voor is en mijn hormonen zijn nog niet zover dat ik strijken leuk vind. Iemand een goed argument?