Dit Hemelvaartweekend hebben wij het werkelijk uitstekend voor elkaar; de schoonouders zijn veertig jaar getrouwd* en om dat te vieren namen ze ons mee naar het Hof van Saksen in Drenthe. Superleuk natuurlijk, en we hebben er ook nog goed weer bij.
Weinig reden tot klagen zou je denken, ware het niet dat ik een soort vrijdag de dertiende leek te hebben. Of een scheur in mijn karma ofzo. Wat een woensdag…
Het begon er mee dat ik ongesteld** werd. Dat is toch om gruwelijk gefrustreerd van te raken?! De babydochter werd negen weken geleden geboren en van die negen weken heb ik welgeteld drie weken niet gebloed. Ik zou denken dat het nog even oo zich laat wachten nu ik drie kinderen van melk voorzie, maar niet dus.
Zo’n weekend is tof, maar er zijn wel spullen bij nodig. Voor vijf mensen voor vijf dagen. Dat zijn best veel spullen. En uiteraard was het bij elkaar rapen daarvan mijn taak. Best gecompliceerd met een plakbaby.
Toen alles en iedereen klaar was vertrokken we richting Drenthe. Tot Utrecht ging dat aardig. In Utrecht hadden wij een trein die ons in anderhalf uur rechtstreeks naar Assen zou brengen. Dachten wij. We hadden ons net goed en wel geïnstalleerd tien werd omgeroepen dat de trein niet ging rijden en dat we geacht werden de trein te verlaten.
Om in Assen te geraken moesten we nu in drie, bomvolle, treinen in plaats van één. Met baby, kleuter en peuter, twee koffers, een kinderwagen, boodschappentas, rugtas en kleuterfiets. Ik geef het je te doen.
Uiteindelijk belandden we wat vertraagd in Assen, daar propten we de hele handel in de auto van de schoonvader die ons soepel naar de eindbestemming bracht. De man paste er niet bij, die ging hollen. Maar dat vindt ie leuk en is dus geen probleem.
In het huisje had de familie het diner bestaande uit hamburgers al klaar. Niet dat de kleuterzoon en peuterdochter veel aten, maar de man en ik hebben erg genoten. Na het eten gingen de oudste twee slapen en rond een uur of tien werd het voor de babydochter ook tijd.
Geheel onbedoeld viel ik met haar in slaap en ergens midden in de nacht werd ik wakker met een hevig protesterende nek. Die was het echt niet eens met mijn houding of kussen of wat het dan ook mag zijn. Uit bed komen was daardoor even ingewikkeld, maar uiteindelijk vond ik mijn pyjama en toilettas.
Om het verhaal compleet te maken trok ik bij het uitdoen van mijn lenzen de rechtervariant kapot. En een reserve-exemplaar heb ik heus niet mee. Ik heb niet eens een bril. Heel handig weer.
Hopelijk houdt deze onfortuinlijke serie dan nu op. Anders is het wellicht verstandiger om in bed te blijven liggen de komende dagen. Maar dan wel graag zonder die nekpijn.
* Zie dat maar eens te halen. Er mag gefeliciteerd worden!
** Als dit te veel informatie is, sorry. Het hoort er nu eenmaal bij, beetje raar om het dan te negeren toch?
Foto: Ik had ook nog een helder moment, ik bedacht me dat een babyfoon handig was en vroeg de schoonmoeder om die mee te nemen. Haar karma is in orde en het kwam goed.