De peuterdochter heeft de waterpokken opgepikt. Qua timing niet helemaal handig, ik had liever dat ze ze voor de geboorte van de babydochter had gekregen. In principe is het babymeisje nog beschermd door mijn antistoffen zo las ik, daar hoop ik dus maar op. Ik las alleen ook dat kindjes meestal niet zo veel last hebben van de waterpokken..
Dinsdag werd me in de loop van de dag duidelijk dat er sprake was van waterpokken. Er verschenen allerlei vlekjes, de peuterdochter voelde wat warm en ze hing wat meer dan normaal. Het diner sloeg ze over, ze was als een blok in slaap gevallen.
De volgende ochtend was ze best ok. Ze ging gewoon naar Yip en kwam daar blij vandaan. Ik begon te denken dat het inderdaad allemaal wel mee ging vallen. Te vroeg gejuicht… Het arme kind kreeg flinke koorts, steeds meer bultjes en JEUK. Na een flinke tijd tegen me aan huilen is ze uiteindelijk in slaap gevallen.
De transfer naar bed leverde wederom verdriet op en om tien uur ’s avonds was mevrouw klaarwakker en verging van de jeuk. De anti-waterpokkenzalf hielp niet echt* en ten einde raad heb ik haar maar in een zogenaamd zemelenbadje gezet. Dat schijnt te helpen en de afleiding van water leek me sowieso handig.
Met een mond vol Tony op de bank
Eenmaal uit bad keek ze naar Peppa Pig en at Tony. Ik bedoel, ze is een vrouw, dan is Tony altijd goed toch? Rond middernacht is ze dan in slaap gevallen, tegen mij aangeplakt. Ik zal het vast niet koud krijgen de komende dagen.
Bovenste foto: waar zo’n tummytub al niet goed voor is
* Ik moet constateren dat het handiger is als ze iets jonger zijn als ze de waterpokken krijgen. Als ze zich nog wat makkelijker laten insmeren bijvoorbeeld…