Het was weer eens zo’n avond. Het overkomt me regelmatig. De man was aan t hollen, de kleuterzoon en peuterdochter gingen na een noodzakelijke douche lekker slapen, de babydochter had iets meer tijd nodig maar deed toch ook vlot haar ogen dicht en zo kwam ik rond een uur of acht op een stille woonverdieping.
Hoe het precies kwam, begrijp ik ook niet, maar iets in mij besloot op de bank te ploffen en de tv aan te zetten. Want ik had nog niet genoeg input gehad. Ik bleef hangen bij ‘The big bang theory’ (blijft leuk) en constateerde vervolgens dat er niets op tv was.
Dus ging ik maar koffie zetten. Eenmaal voorzien van cafeïne ging ik dan eindelijk wat opruimen, maar echt vlot ging het niet. Om één en ander nog verder te vertragen kwam de babydochter tussendoor voor een slokje drinken en in al mijn wijsheid ging ik daarná nog aan de slag met project fix-de-knieën-van-de-kleuterbroeken.
Opeens was het twaalf uur, stond de naaimachine nog op tafel, moest er nog een broek gemaakt en was daar de peuterdochter die met mij verder wilde slapen. Intussen moest er eigenlijk nog wat speelgoed opgeruimd, een was worden verwerkt, die naaimachine moest van tafel en natuurlijk wilde ik nog een stukje tikken.
Ik heb het maar gelaten. We zien woensdagochtend weer verder. Ik vraag me wel af of ik het ooit ga leren, late-avond-time-management.
Foto: soms valt de peuterdochter op de bank in slaap. Ook best.