Een paar keer per week, namelijk zo’n beetje iedere keer als we in het bescheiden winkelcentrumpje van onze wijk komen, moeten we naar de bakker. Nouja, moeten is een groot woord maar als de peuterdochter dan wel kleuterzoon onderdeel uitmaakt van het gezelschap kan ik er meestal niet onderuit.
De kindjes krijgen bij de bakker altijd een stukje peperkoek (voor de niet brabanders: ontbijtkoek) en het is ook gewoon gezellig om er naar toe te gaan. Daarnaast, en dat is niet geheel onbelangrijk, hebben ze er heerlijk brood. Die ik dus per één koop, want we komen er vaak genoeg.
Toen de Sint net in het land was kreeg de peuterdochter naast een stukje peperkoek een kleurplaat mee naar huis. Met daarbij de uitleg dat ze een prijs kon winnen als ze hem mooi inkleurde. Dat vond ze wel een interessant idee en enthousiast begon ze thuis te kleuren.
Het idee van een prijs winnen bij de bakker vond ik eigenlijk ook wel interessant en ik heb vooral het afmaken van het kleurproject wat gestimuleerd. Maar, en dat is echt waar, ik was niet zo flauw om zelf mee te gaan kleuren, het resultaat kwam van de hand van de peuterdochter.
Ik was er best van onder de indruk, ze had flink haar best gedaan en het de kleurplaat mocht er zijn. Dat vond de bakker ook want ik kreeg een week na het inleveren een telefoontje dat de peuterdochter een prijs had gewonnen.
Helemaal leuk natuurlijk. De man ging de prijs met de kindjes (en een kleutervriendinnetje) ophalen; een gespoten witte chocoladeletter. Echt, wat een heerlijkheid. Ik vind het een slimme prijs want volgend jaar wil ik er weer één en de kans dat we wederom winnen lijkt me nogal klein. Die moet ik dus gaan kopen tegen die tijd.
Van deze variant hebben we in ieder geval erg genoten!