De kleuterzoon en peuterdochter speelden op zaterdag al uitgebreid buiten met de visite die kwam in het kader van het feestje voor hun zusje. Het dreumesmeisje zelf bleef echter binnen. Op deze rustige bijkomzondag was het nog steeds het allerheerlijkste lenteweer en dus gingen we lekker naar buiten.
De man had een hardloopwedstrijd, hij deed mee aan het Nederlands Kampioenschap halve marathon in Venlo. Voor hem was het een beetje te warm trouwens, hij was van plan om een persoonlijk record te hollen maar dat zat er toch niet in. Desondanks finishte hij binnen de anderhalf uur. Ik vind dat heul snel. En knap!
We hadden natuurlijk naar een park of speeltuin kunnen gaan, maar ik koos voor verzekerd succes om de hoek; de immer populaire binnentuin. We hadden een zonnetje, een bankje, een speeltoestel, een schommel, ruimte om rondjes te sjezen op de verschillende vehikels en gezelschap. Ideaal eigenlijk. De kleuterzoon speelde Batman en werd continu opgeroepen om vleermuizen te bestrijden. Dan nam hij zijn denkbeeldige netten mee en racete een rondje met zijn fiets. De peuterdochter klom, schommelde en driewielerde wat in het rond.
Voor de dreumesdochter was het buiten spelen een nieuwe ervaring. Die kwam vorig jaar nog niet veel verder dan een kleedje in het gras en vond het nu erg grappig, zo’n andere ondergrond. Het vroeg wel wat van mijn opletskills, ze is tegenwoordig bepaald snel en lag al bijna onder de fiets van een oefenende kleuter. Ook bleek de aarde uit een perkje er smakelijk uit te zien en uiteraard had de driewieler van de peuterdochter een onweerstaanbare aantrekkingskracht.
Na een tijdje spelen was de dreumesdochter er ook wel weer klaar mee. Toen vroeg ik of een bevriende buurvrouw de oudste twee de poort uit wilde zetten als die er ook geen zin meer in zouden hebben en nam ik mijn jongste meisje mee naar huis. Dat was voor mij weer eens een primeurtje hoor. Wat relax om ze zo lekker spelend achter te kunnen laten. En ook een beetje vreemd. Het spul wordt groot…
