Heden ten dagen hebben de meesten van ons eigenlijk altijd wel een camera op zak. Dat geldt ook voor mij en dat wetende maak ik eigenlijk nog betrekkelijk weinig foto’s van mijn drietal. Het knippen van foto’s wil het moment dat ik wil vangen namelijk wel eens verstoren, en dat is dan ook weer niet de bedoeling.
Desondanks staan mijn kids geregeld op de foto hoor, wees niet bang. Wat ik dan vervolgens doe met die foto’s is weer een blog apart. Of misschien eigenlijk juist niet, want het niets doen is net het hele punt.
Bijzonder weinig foto’s heb ik van mijn drietal als drietal. Gezellig met elkaar op de foto dus. Ze zitten namelijk niet zo vaak met zijn drieën bij elkaar in soort van fotografeerbare positie. En als ze als bij elkaar zitten ben ik vaak druk met er voor zorgen dat ze elkaar laten zitten en niet omduwen of de haren uittrekken.
Toen de dreumesdochter vanavond na het eten naast haar broer en zus op de bank klom zag ik mijn kans schoon. Vastleggen die hap. Heel hoogstaand is het qua compositie enzo bepaald niet geworden, maar ze staan er gezellig op al zeg ik het zelf.
Mag u raden welk toch mooi toepasselijk programma ze zaten te bekijken.
