De award voor de oerdomme actie van de week, of maand of jaar, hoeven jullie niet meer te proberen te bemachtigen. Die gaat met stip naar mij.
De man zorgde op maandagavond tot mijn grote vreugde voor het avondeten. De kids en ik kwamen thuis na de kidsclub/zwemles/judo/hardloopsessie op de loopband en we konden zo aanschuiven.
Qua hoeveelheid was de man wat enthousiast geweest. Hij verwerkte de restjes die nog in de koelkast stonden én bereidde een gerecht. Van dat gerecht werd vervolgens maar minimaal gegeten. Dat vond ik dan weer niet erg, want ik kon het zo doorschuiven naar de maaltijd van dinsdag.
Deksel op de ovenschaal, de koelkast in en klaar. Op dinsdag rond een uur of half zes had ik de oven weer aangezet, haalde de schaal weer uit de koelkast en schoof hem gedachteloos de oven in. Tot dan verliep het allemaal voorspoedig.
Een kwartier later piepte de oven en toen ik het deurtje weer opendeed kon ik mezelf wel voor de kop slaan. Het was wel buitengewoon handig geweest als ik die deksel er van te voren af had gehaald. Het ding was flink gesmolten.
Er waren ook twee meevallers. Het plastic van de deksel was langs de buitenkant van het hete glas uitgelopen. Met het eten was werkelijk niets mis. Verder had ik stomtoevallig een plaat met daarop bakpapier onder het rooster waar de ovenschaal op stond laten staan. Geen plastic shizzle op de bodem van de oven dus.
Zo suf hè. En het is nou niet dat ik niet begrijp dat zo’n deksel niet in de oven kan. Ik heb er gewoon geen moment bij stil gestaan. Nou ja, dit gaat me vast geen tweede keer overkomen, alleen al omdat ik nu niet meer zo’n deksel heb…