Geheel toevallig kwam ik er woensdagavond achter dat het op donderdag zestien september fietsnaarjewerkdag is. De intentie van deze dag mag duidelijk zijn, men wil mensen graag bewegen, pun intended, zich per fiets naar het werk te begeven. Ietwat gewaagd in deze tijden van thuis werken, maar daarom mag je ook een rondje fietsen ter onderbreking van je thuiswerkdag.

Ik was natuurlijk enthousiast over dit idee, niet in de laatste plaats omdat ik hier zonder enige vorm van moeite aan mee doe. De man bromde op zijn beurt ‘het is elke dag fietsnaarjewerkdag’, waar hij dan ook weer volledig gelijk in heeft.

We fietsen immers altijd naar het werk. Eerder wilde de man in een zeldzaam geval ook nog wel eens de bus nemen, maar sinds zijn baanwissel is lopen nog sneller. Ik geloof eigenlijk dat de dichtstbijzijnde bushalte bij zijn werk diegene is die op zo’n beetje honderd meter van ons huis ligt.

Nu realiseer ik me dat ik makkelijk praten heb. Ons hele systeem is ingericht op het fietsen en ik heb niet echt een andere optie. Per bus doe ik er veel langer over, te voet duurt nog langer en een auto is niet voorhanden. Hoewel ik moet bekennen dat ik wel eens de auto van de buren leende, toen ik een sleutel mee naar huis had genomen die men echt nodig had en dus teruggebracht moest worden.

Onze jongste telg is op het moment zo’n beetje het enthousiasts van allemaal. Hoewel de man er ook wat van kan met zijn plannen om komend weekend per racefiets naar Noord-Holland te gaan. De kleuterdochter krijgt de fietsslag nu écht te pakken en bedwong inmiddels zelfs de Hovenring*.

Ik las iets over je inschrijven voor die fietsnaarjewerkdag en dan een elektrische fiets kunnen winnen. De man en ik namen ons echter voor om de elektrische voorlopig buiten de deur te houden en derhalve meldde ik me maar niet aan. Ik ga wel weer gewoon fietsen.


* Dat is een soort hele hippe zwevende fietsrotonde vlak naast ons huis. Om er op te geraken moet je een stukje fietspad met helling nemen en ik gebruikte dat als argument om de kleuterdochter te overtuigen haar fietsje thuis te laten. Dat is nu dus ook voorbij.