De herinneringen van Facebook lieten me een post zien waar ik -wederom- om moest lachen. Tegelijkertijd relativeerde het ook wat, want de vorige keer deed het me meen ik heel hard denken aan de kleuterzoon. inmiddels is het over het algemeen de peuterdochter die me niet schijnt te horen. Echt, ik kan dingen wel duizend keer zeggen. Hoog of laag springen. Op mijn kop gaan staan. Het effect is over het algemeen hetzelfde, mevrouw doet of laat wat ze zelf…
Het kan haast geen toeval zijn; op woensdagavond zette de man de tv aan en we kwamen terecht bij het programma ‘Jan wordt vader’. Nu kijk ik normaalgezien écht niet naar dat soort programma’s, ik heb nogal snel last van plaatsvervangende schaamte en bovendien heb ik weinig behoefte aan ouderschapstips, maar ik was te moe om de afstandsbediening te zoeken. Het onderwerp van deze week was slaaptekort, want de heren bekende pappa’s zijn het er wel over eens dat dat…
Ergens vind ik het vervelend zo’n moeder te zijn die continu roept dat haar kinderen dingen niet moeten doen, of moeten laten zo je wil. Sommige dingen leg ik daarom wel af en toe uit, maar ik doe ook maar regelmatig of ik het niet zie. Ooit zullen ze wel snappen dat ze dat soort dingen beter kunnen laten. Zo weten ze echt wel dat op de bank staan en springen niet de bedoeling is. Er zijn ook huishoudens waar…
Een maand geleden schreef ik een stukje over selectief geheugen, en dat het misschien maar goed is dat je sommige dingen weer vergeet. Daarbij deed ik een foto van de babydochter die wat lodderig uit haar oogjes kijkt, bij mij in de doek. Ik maakte wederom zo’n foto, want het was wederom zo’n dag. De babydochter was niet helemaal fit en was het er niet mee eens als ik me verder dan een meter uit haar buurt begaf. Ook de…
Het hoort denk ik bij de levensfase waar we ons in bevinden. We horen bijna met regelmaat van de klok dat er ergens in onze vrienden- of kennissenkring een kleintje wordt verwacht. Zo regelmatig zelfs, dat je bijna zou vergeten dat helemaal niet altijd zo vanzelfsprekend is, zo’n kleintje. Een paar maanden geleden had een bevriend stel mooi nieuws; hun zoon gaat grote broer worden. Zeer gewenst mag ik wel zeggen en enthousiast meldde één van de mamma’s zich aan…
Druk hè, drie kinderen? Is een bepaald veelgehoorde opmerking op het ogenblik. En dat klopt. Maar wees niet hoor, het is ook heel erg leuk, drie van die guppen. Zo is de interactie tussen het stel echt heel tof om te zien. Bekijken hoe blij de babydochter is als haar grote broer weer uit school is, is goud waard. Sowieso zijn de peuterdochter en kleuterzoon erg goed in het entertainen van de babydochter. Het gaat soms wel wat hardhandiger dan…
Er was een feestje in Noord-Holland. Ter ere van de geboorte van hun baby’tjes hielden twee van mijn nichtjes een kraamfeestje. Superleuk natuurlijk, om de kleintjes te bewonderen en ook gewoon om de familie weer eens te spreken. Vandaar dat ik op zondagochtend betrekkelijk vroeg in de trein stapte. In ieder geval zo vroeg dat ik op de fiets naar de trein moest gaan. Vanwege het wat vroege tijdstip en ook omdat de peuterdochter en kleuterzoon weinig hebben aan een…
De babydochter heeft wat vreemde vlekjes, er komt een tand aan, ze reutelt wat als ze ademt en heeft koorts. Kortom ze is ziek. Dat hoort er echt gewoon bij en het is op zichzelf niet zo erg. Alleen zijn zieke baby’s over het algemeen en de babydochter in het bijzonder zo’n beetje de zieligste wezentjes denkbaar. Ze voelen zich beroerd, hebben geen flauw idee wat ze overkomt en het enige wat ze kunnen doen is huilen. Dat doet de…
Zo af en toe ontploft de kleuterzoon. Hij ontsteekt dan in woede en meestal ogenschijnlijk om iets nogal arbitrairs of materialistisch. Het laat zich raden dat daar meestal een vrij primaire behoefte achter zit. Je kunt er de klok op gelijk zetten. De kleuterzoon is moe, overprikkeld, heeft honger, dorst, wil een knuffel of een combinatie daarvan. Ik moet bekennen dat de ontploffingen logischerwijs op onhandige momenten komen en dat het me wel eens wat moeite kost om dan die…
Ooit, toen ik nog geen kinderen had, had ik allerlei heel principiële ideeën over met wat voor speelgoed mijn kinderen zouden gaan spelen en vooral ook waar niet mee. Daar aan terugdenkend moet ik nu ergens lachen om mezelf. Het blijkt namelijk verdraaid lastig om te bepalen wat er al dan niet het huis binnenkomt. Natuurlijk kan er wel wat gestuurd worden, maar sommige dingen kun je niet voorkomen tenzij je met harde veto’s verworven spulletjes weer afpakt. En dat…