Bel de krant, stop de persen! Er is iets heel bijzonders gebeurd. Iets waarvan ik me afvroeg of het ooit nog zou gaan gebeuren. Zelfs in de laatste jaren van mijn pre-kindertijdperk was dit een zeldzaamheid.

Ik las een boek.

Én, ik las het boek uit binnen twee weken nadat ik het had aangeschaft. Eigenlijk las ik het in twee dagen uit, toen ik mij genoodzaakt door een dagelijkse beslommering van het boek had losgetrokken wilde ik voor het tweede deel genoeg tijd hebben dat in één ruk door te lezen.

Het is niet dat in het nooit probeerde hoor, om een boek te lezen. Ik heb inmiddels een stapel van misschien wel 20 boeken die ik zou willen lezen of die ik nog uit wil lezen. Maar ja, ik vind het dus niet zo makkelijk om de rust te vinden om te gaan zitten lezen. Hoe leuk ik het ook vind (ik was ooit van het soort dat in de vakantie twee keer per dag naar de bibliotheek ging en op een zeker moment de jeugdafdeling uit had).

Er is alleen altijd wel iets dat ook moet. Een wasje, wat opruimwerkzaamheden, een filmpje, Facebook, een blogje of een slaapje… 

Dit boek dus, de stilte van Thé, kocht ik toen ik met de man ging shoppen terwijl de kindjes andere bezigheden hadden. Het is geschreven door een tante van de man en werd enthousiast aangeprezen bij de wereld draait door.

 
Wat een goed verhaal zeg. Het duurde geloof ik twee zinnen voor ik verkocht was. Marie de Meister (in het dagelijks leven heet ze trouwens anders) schrijft helder, de zinnen lezen makkelijk weg en de opbouw van het boek zorgt voor variatie.

Het boek gaat over de zoektocht van een dochter naar de beweegredenen van haar moeder om als zwijgende non in te treden bij een klooster en haar (dochter) weg te geven. Het moeder-dochter thema sprak mij natuurlijk aan en ik was ook wel geboeid door het concept zwijgende non moet ik zeggen. Je leven doorbrengen zonder iets te te zeggen, dat geeft toch te denken.

Nu zou ik van alles kunnen schrijven over thema’s, motieven en hoofdpersonen, maar dit is dus geen boekverslag en ik zit niet meer op de middelbare school. Daarom dus gewoon de tip: lees dit boek!*

*Ik heb geen aandelen en word ook andersinds niet beloond voor dit blog.