Toen wij ruim 3,5 jaar geleden, vlak ná de zomer, in ons nieuwe nieuwbouwhuis gingen wonen, besloten we nog even te wachten met de aanschaf van raambekleding. We wonen toch voornamelijk op de eerste en tweede verdieping en op deze manier konden we mooi nog even doorsparen om het meteen goed aan te pakken.

Een klein jaar later schaften wij voor alle ramen luxaflex én horren aan. Niets zo irritant als muggen in huis immers. Ideaal hoor, we kunnen de ramen en de balkondeur lekker open laten, zonder ons druk te maken om allerlei beesten. Natuurlijk komt er zo af en toe wel een mug binnen, maar dat valt allemaal wel te overzien.

Tot deze maandagavond. Met het intreden van de schemering kwam er een wolk van muggen voor ons huis hangen. En tot onze grote ellende heeft één van de muggen zich toch een weg naar binnen weten te banen en hij geeft het onmiddellijk doorverteld aan zijn vriendjes. Met als gevolg een ware invasie. Afgrijselijk gewoon. De man zei er het volgende over:

We brachten onze maandagavond al muggenvangend door (de man blijkt een natuurtalent) en vingen echt bergen van die beesten. Ik zou willen zeggen ‘wel honderd!’, de man schat zo’n 65. In ieder geval belachelijk veel en helaas zijn we inmiddels allemaal ook al wel flink gestoken. En je kunt de klok er natuurlijk op gelijk zetten, we hebben vast niet alles gevangen, dus er komen vast nog muggenbeten bij.

Na al dat muggenvangen hebben de man en ik nu ook last van fantoomgezoem. Die hordeur gaan we dus maar eens laten fixen en tot die tijd houden we hem in de avonduren maar angstvallig dicht.

Wat. Een. Stom. Gedoe.