Soms doet karma haar werk wel heel goed. Dan moet ik er gewoon even over uit gaan wijden. Zo kwam ik op maandag (ja, toen ik in het krijspaleis zat) tot drie keer toe langs een ‘sportding’ wat ik op mezelf van toepassing vond. Tijd voor een (semi-)actief blogje dus.

Het begon met een tweet waar de man me op wees:

(In het artikel waar naar verwezen wordt staat trouwens dat je na twintig weken over moet gaan op een hometrainer in plaats van een gewone fiets. Bij dat advies hadden ze vast geen zwangere bakfietsmoeder in gedachten.)

Vervolgens kwam ik langs dit blog van een zeer actieve, zwangere dame. Ze loopt, zwemt en fietst er met haar 28 weken flink op los. Supertof!

Als kers op de taart stuitte ik op een ‘movember’uitdaging op de Facebookgroep van Stoere Vrouwen Sporten (inspirerende club trouwens). De uitdaging draait om bewegen om het bewegen, in plaats van om de prestatie.

Dat zwanger en sport een goede combinatie is, roep ik natuurlijk al een tijdje. En zelf ben ik geloof ik ook redelijk actief. Toch moet ik ergens toegeven dat ik wel een beetje jaloers ben op de dame uit het blog. Zoveel sporten zit er voor mij niet in, wegens absoluut geen tijd, maar ook omdat mijn lijf dat niet trekt.

Twee à drie keer in de week ren in een (klein) rondje, daarnaast doe ik natuurlijk alle dagelijkse verplaatsingen op de bakfiets, maar mijn hoofd vindt dat dus niet tellen. De uitdaging lijkt me op mijn groeiende buik geschreven. Stop met denken in prestaties én ga sporten om het sporten. Dat is fijn en gezond en in mijn geval ook nog eens goed voor het ukje in mijn buik!