Afgelopen weekend werd door een aantal politieke partijen en vakbonden de actie ‘meer dan applaus’ georganiseerd. Het doel van die actie was om de belofte over een structurele verbetering van de beloningen in de zorg ook daadwerkelijk te effectueren.

Want er werd in maart heel hard geapplaudisseerd voor de zorg, maar puntje bij paaltje blijkt dat de regerende politieke partijen toch niet echt geld (over) hebben voor die extra uitgave. De KLM moet immers ook overeind worden gehouden.

In de basis is de actie voor meer geld voor de zorg iets waar ik uiteraard achter sta. Meer geld betekent meer mogelijkheden en dat is natuurlijk fijn. Daarnaast vind ik ook dat mensen zich aan hun woord moeten houden, zomaar roepen dat er meer geld komt en dan weglopen als het er op aan komt is op zijn zachtst gezegd geen stijl.

Toch heb ik ook wat gemengde gevoelens bij de actie. Ik denk namelijk oprecht dat de zorg nog iets anders nodig heeft dat applaus en geld. Namelijk aandacht.

Ik denk dat we er met zijn allen over na moeten denken wat we nu willen met die zorg. En hoe we gaan voorkomen dat de kosten de komende jaren gierend uit de hand gaan lopen. Ik heb de cijfers niet precies paraat, maar we geven met zijn allen op het ogenblik een substantieel deel van ons geld uit aan de zorg en desondanks vinden we het ondermaats en moet er geld bij.

En begrijp me niet verkeerd hoor, je zult mij niet horen roepen dat we zorg niet meer moeten leveren of moeten uitkleden. Het lijkt me bijvoorbeeld wel buitengewoon verstandig om eens echt na te gaan denken over preventie.

We weten immers dat leefstijl een forse invloed heeft op de gezondheid. Dingen als roken, ongezond eten, obesitas etc veroorzaken een deel van de (welvaarts)ziekten als hart- en vaataandoeningen, diabetes type 2, astma/cops, bepaalde soorten kanker, Alzheimer en ga zo maar door.

Het is toch eigenlijk bizar dat we zoveel tijd en geld en energie in de zorg steken terwijl we tegelijkertijd de spreekwoordelijke kop in het zand blijven steken ten aanzien van totaal dom en onverantwoord gedrag?

De hele Corona toestand heeft feilloos bloot gelegd dat de zorg kwetsbaar is. Prachtig, want er kan veel en de zorgmedewerkers hebben het hart duidelijk op de juiste plaats, maar ook bijzonder kwetsbaar. Het systeem moest tot aan de rand van het mogelijke en diezelfde zorgmedewerkers werden (en worden!) totaal overvraagd.

Dat er meer nodig is dan applaus is wat mij betreft meer dan duidelijk. Ik hoop zo ontzettend dat we er met zijn allen nu eens écht over na gaan denken.

Foto: mondkapje gemaakt door Rosan Frejo