Telefoonangst, ook wel belangst of telefoonfobie, is een vorm van angst waardoor mensen niet durven te bellen. Het wordt gezien als een sociale fobie.*

Sinds jaar en dag heb ik al last van een milde vorm van belangst. Dit tot hilariteit, en soms ergernis, van de man want de regeltelefoontjes laat ik doorgaans aan hem over.

Het is niet direct zo dat ik vreselijk veel hinder ondervind van mijn aversie tegen iemand opbellen, maar ik kan wel écht opzien tegen het plegen van een telefoontje in situaties waarin ik me toch al niet al te zeker voel.

Waarom het zo is, daar kan ik als amateur psycholoog van de koude grond werkelijk van alles bij bedenken. En ik kan me zo voorstellen dat de echte psychologen meer ons er nog veel meer ideeën bij hebben. Feit is dat het er is en dat het zo af en toe onhandig is.

Ik was even aan het lezen over het concept belangst en leerde dat het iets is waar vooral veel jongeren last van hebben. Dat vond ik dan wel weer een opsteker. Ik ben gewoon heel jong van geest.

Nu is het ding dat er als verpleegkundig specialist nogal eens interdisciplinair of intercollegiaal zo je wilt, overlegd moet worden. En u begrijpt al, dat gaat in de regel telefonisch.

Afgelopen week kreeg ik opeens uitgebreid de kans om te oefenen want er moest worden gebeld met zowel een uroloog als een cardioloog. Nu krijg je die mensen uiteraard nooit in één keer te pakken en tegen de tijd dat ik mijn vragen op de goede plekken had neergelegd was ik al bijna van mijn belangst af.

Over het algemeen heb ik vooral een probleem met het opbellen van mensen. Hoewel ik graag roep ‘mij niet bellen’, is het beantwoorden van een oproep eigenlijk nooit zo’n punt. Tot ik dus wat onverwacht werd teruggebeld door de cardioloog. Toen kreeg ik bijna een hartverzakking.

Uiteindelijk kwam het helemaal goed met de telefonische consultaties en was ik best tevreden met hoe het was verlopen. Ik vrees dat vreemde mensen opbellen nooit mijn hobby zal worden, maar een sociale fobie wil ik het ook zeker niet noemen.


* De bron in deze is mijn immer favoriete Wikipedia