Het is eind juni en de dagen zijn warm, het schooljaar loopt tegen het eind en daar zijn we met zijn allen lekker druk mee. Vorig jaar schreef ik ook al over de laatste zware loodjes, dit jaar is daar nog een dimensie bijgekomen.

Het is, zo leert de kalender mij, nog drie weken tot de zomervakantie hier in het zuiden des lands. Afgelopen week kwamen er rapporten mee naar huis, het eerste oudergesprek is geweest en alle kids waren druk met sportdagen op school.

De komende weken staan in het teken van de schoolfotograaf, oefenen in groep drie voor de kleuterdochter en vast ook kennismaken met de nieuwe juf of meester door de andere twee. Er komen nog meer oudergesprekken en ook zijn alle klassen druk met projecten voor de kunstroute die ergens volgende week plaatsvindt.

Dan is er ook nog een grote hoeveelheid kinderfeestjes en vraagt de planning voor de zomervakantie zelf wat aandacht. De BSO wilde geheel terecht weten wanneer ze wie kunnen verwachten en ik kreeg mijn hoofd er nauwelijks omheen. Hopelijk hebben we die eerste weken van de vakantie opvang op de dagen dat het nodig is.

Een bepaald complicerende factor is dat mijn eigen schooljaar óók ten einde loopt. Het is eigenlijk onvoorstelbaar dat ik over een paar weken, als alles goed gaat, een halve verpleegkundig specialist ben. Als alles goed gaat dus, want er moet nog wel iets voor gebeuren.

Komende week mag ik presenteren over persoonsgerichte zorg. Dat vind ik best leuk, maar die beoordeling die er bij komt kijken moet nog wel positief uitpakken. Volgende week is de zogenaamde klinisch handelen toets en daarbij mag je je praktische skills laten zien.

Ik zal bekennen dat ik die toets een stuk spannender vind dan leuk is. Inhoudelijk meen ik dat ik best over de vaardigheden beschik die er bij komen kijken, maar van het idee dat het beoordeeld wordt krijg ik echt acuut de zenuwen en niet zo zuinig ook.

Mij werd al op het hart gedrukt dat er heus geen sprake is van een kruisverhoor, dat niemand er op uit is om mensen te laten zakken en zelfs al mis je een onderdeel is er nog steeds geen man, of vrouw, overboord, want dan herkans je dat onderdeel gewoon. Maar ik krijg dat mezelf nog niet goed uitgelegd en heb echt stress over die toets.

Dat de voorbereidingen synchroon lopen met alle eindeschooljaarsdrukte van de kids is ook al niet echt helpend.

Ik ben al met al blij als de laatste schoolweek is aangebroken. Geheel in stijl heb ik dan zelf ook het afsluitende gesprek van het semester en ik hoop dat ik dan over drie weken in opgeluchte toestand aan de schoolvakantie kan beginnen.

Wish me luck 🍀