Zo af en toe, als ik even niet oplet, raak ik echt compleet gefrustreerd. En deze after-paasdag, was een dag waarop dat gebeurde. Het liep de dag ervoor iets anders dan gepland en we waren daardoor wat later thuis. Geen probleem opzich hoor, maar ik had bedacht om nog het één en ander te doen, en daar ging het mis.
Mount Washmore (die staat naast Mount Everfold) had groteske vormen aangenomen. Het gevolg daarvan was gebrek aan ondergoed bij deze en genen. Daarnaast was er sprake van een lege koelkast, een volle tafel en allerhande klusjes die toch ooit eens moeten gebeuren.
En zo stond ik me op dinsdagochtend compleet gefrustreerd af te vragen wat ik toch in hemelsnaam doe met mijn tijd dat de boel zo de soep in was gelopen. Ik bedoel, de kleuterzoon is hele dagen op school, de peuterdochter kan heerlijk met haar Lego spelen en de babydochter slaapt doorgaans. Alle tijd van de wereld zou ik denken.
Ok, dat is natuurlijk niet waar. De kleuterzoon is inderdaad vaak op school, maar hem daar krijgen is een prestatie op zich. De peuterdochter speelt graag, maar wil vooral ook graag begeleiding. En de babydochter slaapt inderdaad veel, maar bij voorkeur op mij. Eigenlijk is het bijzonder dat we überhaupt af en toe eten (hoewel ik moet bekennen dat dat er bij mijzelf geregeld bij inschiet).
Ondanks al deze drukte maakte ik me maar eens kwaad en werkte een goed deel van de huishoudachterstand weg. Vermoedelijk niet geheel verstandig, later deze week ben ik vast moe, maar voor nu ben ik er wel blij mee.
Wellicht vind ik de komende dagen eens tijd om een nogal toepasselijk boek (naar een tip van Lonneke) te lezen. What mothers do gaat over precies de frustratie waar ik nu last van heb. Het lezen er in helpt vast bij het maken van een pas(je) op de plaats en daar ook in berusten.
