Het gebeurt me toch niet zo heel vaak dat ik ’s avonds met de dreumesdochter in slaap val en dan pas heel laat op de avond weer wakker word met een grote koffie-behoefte. Maar de afgelopen week was het twee keer raak. Het had vast iets van doen met de al genoemde volle maan en de buikgriep van de jongste telg.

Het is vreemd wakker worden zo laat en nog in de kleren. Ik ben dan altijd een beetje gedesoriënteerd. Daarnaast heb ik meestal een kortdurend ‘eureka, ik kan zien!’moment. Het is van korte duur want dan realiseer ik me dat ik sliep met mijn lenzen nog in. Grappig dat dat altijd hetzelfde gaat.

Inmiddels lijkt de buikgriep weer retour, is de volle maan vertrokken en ben ik wel weer eens bijgeslapen. Da’s fijn, want hoewel deze alternatieve uitslaapmethode (wellicht is in-slapen een goede term) best leuk is, gaat het wel ten koste van opruim-, hardloop- en werkactiviteiten. Om het over bloggen nog maar niet te hebben.

Tot de volgende keer :).