De zesde dag op de fiets alweer. Ik kan me voorstellen dat de meelezer denkt dat dit hele avontuur van improvisatie aan elkaar hangt en tot op zekere hoogte is dat ook zo. Toch zit er wel degelijk een plan en een systeem achter het geheel, dat op deze vrijdag een beetje in het honderd liep. Toen we wakker werden regende het namelijk. In dusdanige mate dat we besloten om maar eens te wachten met het uit de tent komen.…
Hoewel we al fietsend vaak druk zijn met om ons heen kijken, kletsen, spelletjes spelen, de route zoeken en vooral ook gewoon fietsen, is er geregeld wat tijd om voor ons uit te mijmeren. Zo reed ik gister (heel even) als een soort moeder gans met de hele handel achter me aan en ik bedacht dat het toch allemaal bepaald niet vanzelfsprekend is. We mopperen echt wel eens op elkaar maar het is toch doorgaans gewoon leuk met zijn allen.…
Na een nachtje lekker slapen, een mens waardeert de eenvoudige beschikbaarheid van douche en toilet* wel weer na een paar dagen camping, gingen we op donderdagochtend weer op pad. We hadden werkelijk stralend weer en de zestig kilometer die op het programma stonden, leken ons prima te doen. Het idee was om vlak voor Bremen de decathlon aan te doen om een de uitrusting wa gaan te vullen/vervangen en dan daarna door te fietsen naar een grote familiecamping net ten…
Na regen komt zonneschijn, zo bleek maar weer eens. Rond een uur of half vier in de nacht van dinsdag op woensdag kwam er nog een plensbui voorbij, maar die kwam eigenlijk wel goed uit. De man, de bijnapuberzoon en ik werden er wakker van en dus at het jarige kind midden in de nacht wat zoutjes. Hij vond het helemaal leuk. De groepvierdochter vroeg zich slaapdronken af waarom we toch aan het praten waren en daarop zijn we dan…
Op de bepaald minimaal uitgeruste camping waar we van maandag op dinsdag verbleven, vertelde een medefietser dat de weervoorspelling voor dinsdag niet fantastisch was. Het begin van de dag zou droog zijn maar daarna werd er toch regen verwacht. Dat deed de man en mij beslissen om er op te mikken om voor de regen op de fiets te zitten. Degenen die ons een beetje kennen, weten dat we geen vroege vogels zijn, dus dat was een uitdaging opzich. Maar…
Coevorden ligt zo’n beetje op spuugafstand van de Duitse grens dus onze fietstocht werd op maandag al vrij snel internationaal van karakter. Dat blijft toch altijd een mooi moment. Na een ietwat warme maar prima nacht in het hotel namen we ‘s morgens na het ontbijt direct afscheid van de schoonvader. Hij ging terug naar Dalfsen, wij oostwaarts richting Meppen. Of eigenlijk net voorbij Meppen want daar vond de man een zogenaamde natuurcamping. We konden er pas na half zes…
Na alle voorbereidingen gingen we zondag dan echt op weg richting Denemarken. Daartoe moest eerst de chaos van tassen en spullen getemd worden. Daarnaast was de man ook nog druk met de laatste digitale voorbereidingen want de te fietsen route moet worden uitgestippeld en op de verschillende devices worden gezet. Ik geloof dat de schoonvader er op een zeker moment een hard hoofd in had dat het allemaal goed zou komen, maar tegen een uur of twaalf stonden we fris…
Het was mooi gepland, al zeg ik het zelf. Deze week rondde ik het studeren af, vervolgens nog een paar dagen werken en dan op vakantie. Dus bestond de afgelopen week uit veel feestjes vieren, ik heb werkelijk iedereen die het horen wilde jubelend verteld dat ik geslaagd ben, uit afronden en overdragen en heel voorzichtig ook al uit voorbereiden. Er werd veel was gedraaid, alle strijk werd weggewerkt en de man stuurde eindeloos lijstjes met dingen die mee moesten…
Ziet u dat blije ei daar in het midden van die foto? Dat is een verpleegkundige in opleiding tot specialist die zojuist gehoord heeft dat ze aan alle eisen van de opleiding heeft voldaan. Hetgeen betekent dat per september de registratie als verpleegkundig specialist in het BIG-register kan worden aangevraagd en zal worden toegekend. De laatste te nemen hobbel was de beoordeling van het vierde en laatste semester in de praktijk. Nu moest het wel raar lopen wilde dat nog…
De eerste week van de zomervakantie zit er al weer op. Ik moet zeggen dat ik een beetje in de war was er van. De kids hadden vrij en daarmee was het ritme anders dan anders. Omdat de man en ik wel gewoon aan t werk gingen, was het steeds even goed nadenken over wie waar naartoe moest. De bijnapuberzoon had Mad Science kamp en mocht zich drie dagen in Best melden. De meiden hadden, tot hun ongenoegen maar het…