Afgelopen week was ik, om maar eens in het thema van de honderd jaar te blijven, op bezoek bij een dame die de respectabele leeftijd van een heuse eeuw heeft weten te halen. Dat is natuurlijk leuk voor het bankje, en zeker ook leuk om over in gesprek te gaan. Want stel je eens voor dat je geboren bent in het jaar 1925. Dan heb je de wereld in een ongelofelijk snel tempo zien veranderen. Er waren oorlogen, er was…
‘Ik wil een bankje’ zo vertelde de meneer met wie ik vandaag in gesprek was met droge ogen. Waarop zijn gezelschap wat met de ogen begon te rollen. Een klein jaar geleden verbleef deze meneer namelijk nog op een hospice en aangezien hij toen geen negenennegentig jaar en negen maanden was, leek de kans op het gewilde bankje vrijwel nihil. ‘Een bankje?’ zult u wellicht denken ‘verwijs de beste man dan naar de meubelboulevard’, maar dat is toch niet wat…
Als verpleegkundig specialist sta ik momenteel voornamelijk met mijn voeten in de spreekwoordelijke klei. Ik werk in de directe patiëntenzorg en hoewel ik zo af en toe best een poging doe om een beetje boven het maaiveld uit te kijken, ben ik doorgaans druk op de werkvloer. En dat is prima. Zelfs vanuit die zeer praktische bubbel is het goed voelbaar dat er van alles staat te gebeuren in die zorg waar ik zo middenin sta. Hoewel het in de…
Een maand geleden tikte ik een blog over het grote huis project waar we aan begonnen en nu is het dus wel tijd voor een update. Er valt namelijk best wat te melden. Nadat we ons stulpje in Meerhoven online zette, nouja, de makelaar deed dat, waren we de week erop wederom druk met opruimen. Er kwamen direct een aantal mensen voor een bezichtiging en daaruit volgden ook al vlot enkele biedingen. Eén daarvan was ons naar de zin en…
Inmiddels alweer zo’n dertien jaar geleden is het dat we verhuisden van een klein arbeiderswoninkje uit de jaren dertig in een Eindhovense volksbuurt naar ons heerlijke nieuwe huis aan de rand van zuidwestelijk Eindhoven. De puberzoon was een paar maanden oud en het splinternieuwe huis zonder al te grote eigen tuin maar met gezamenlijke binnentuin en drie slaapkamers voldeed perfect aan onze eisen. Inmiddels zijn we een heel aantal jaren en nog twee meisjes verder en we weten eigenlijk al…
Eén van mijn collega’s, en ik verwacht dat de betreffende collega dit bericht deelt, roept zo af en toe ‘het leven is geen ponykamp’. Gezien de context waarbinnen ze dat dan gebruikt kon ik wel zo ongeveer bedenken wat ze daarmee bedoelde en de AI-overview van mijn rondje googlen bevestigde mijn vermoeden: De uitspraak “Het leven is geen ponykamp” betekent dat het leven niet altijd leuk en gemakkelijk is. Het is een Nederlandse variant van de Duitse uitdrukking “Das Leben ist kein…
Deze vierde week van de zomervakantie (van de kids dan) is een soort rustweek. We zijn gewoon thuis. Voor de man geldt dat trouwens niet, die is alweer aan het werk. Komend weekend gaan we weer druk doen, de meiden gaan op ponykamp en de puberzoon gaat logeren bij de schoonvader. Gezien die drukte had ik daarom bedacht om een weekje thuis in te lassen waarin ik ons huishouden weer een beetje op orde kan krijgen voor het werkende leven…
Waar we ook naar toegaan, zowel het oudste als het jongste kind zullen er altijd voor zorgen dat er getekend kan worden. Als we naar opa gaan, hoeven de spullen niet mee, die liggen er namelijk altijd klaar, maar anders gaan er potloden en papier in de tas. De puberzoon creëert graag stripfiguren- en verhalen. Hij kan zich helemaal verliezen in het bedenken hoe zo’n figuur er uit gaat zien en wat die dan gaat beleven. Hij houdt zich nu…
We lagen met zijn allen tegen drie uur ‘s nachts in bed en dus sliep de bijnapuberdochter toch zeker tot half negen uit. Dat zijn de momenten dat ik me realiseer dat ze toch ook nog een echt schoolmeisje is. Ons daadwerkelijke puberexemplaar hebben we de hele ochtend niet gezien. De man was duidelijk nog in vakantiestemming want ik kreeg alweer koffie in bed. Zo lekker. Tegen de middag zijn we dan voorzichtig in actie gekomen en maakten de auto…
Het hotel in Singen bleek een verrassend goede plek. We sliepen er met zijn allen in één kamer, wat noemenswaardig is want meestal lukt dat niet, voor een tamelijk schappelijke prijs. De locatie leek wat achteraf en Singen leek niet het meest bruisende dorp maar met een kwartiertje lopen vonden we een prima restaurant. Terug in het hotel ging de man zijn fiets prepareren, hij had immers bedacht om rond de Bodensee te gaan fietsen en dat was de reden…