Na een avonddienst op vrijdag volgt er voor het eerst sinds een paar weken een weekend vrij. Nu heb ik ergens niet zo veel te klagen over het aantal werkvrije dagen dat ik heb, ik heb namelijk structureel vrij op dinsdag en donderdag, maar dat is toch anders dan weekend.

Op dinsdag en donderdag moeten er immers wel gewoon kids naar school en de man moet werken. Daarom heb ik immers vrij. Dus ben ik op die dagen wel thuis, maar vrij voelen ze niet echt, en met weekend hebben ze gewoon niets te maken.

Als er dan twee werkweekenden na elkaar volgen, kan het dus zomaar zijn dat ik bijna vier weken achter elkaar iedere dag ‘aan’ moet. En zeker met de huidige Corona toestanden is dat bepaald pittig te noemen.

Het komende weekend ben ik daarom van plan om wat dingen te doen met de was, iets op te ruimen, tijd door te brengen met de kids, maar diep in mijn hart heb ik eigenlijk meer één missie. Slapen.

Ik hoop heel erg dat al mijn huisgenoten mee willen werken aan mijn missie en me ‘s morgensvroeg lekker laten tukken.

Welterusten!