Het is dit jaar wederom Brabants Pasen voor ons, dus deed ik een poging om het Brabantse woord er ook maar voor te vinden. Daar blijken er dan weer een hele stapel van de zijn, maar ik vind deze wel leuk klinken.

Rond Sinterklaas spraken we af om pakjespasen te vieren met de familie in plaats van pakjesavond. We namen toch aan dat het dan wel weer zou kunnen. Helaas, mis gedacht. En hoewel ik vermoed dat veel mensen zich de regels verkeerd zullen gaan herinneren, blijven wij toch maar braaf thuis.

We speelden nog even met de gedachte om een huisje of hotel op een leuke plek te zoeken, maar gezien het weer en de beperkte mogelijkheden ter plaatse kiezen we toch maar voor een paar rustige dagen thuis. Ook best lekker.

Het was druk de afgelopen week, het huis is een beetje ontploft en de kids vermaken zich nog altijd best prima met hun eigen spulletjes. Een mooie gelegenheid om bij te slapen, wat op te ruimen, te wassen, te klussen en een beetje te sporten.

Ter voorbereiding van het Paasweekend van een aantal mensen bezorgde ik op deze stille zaterdag allerlei worstenbroodjes. Ik had het daarbij prima naar mijn zin, want ik heb een gezellige middag gehad. Stil is niet de juiste term, er werd juist wat afgekletst.

De man zorgde ervoor dat er allerlei lekker eten werd bezorgd en zo zullen wij de dagen best doorkomen. Ik realiseerde me alleen dat we geen paaseitjes om te verstoppen en weer te zoeken in huis hebben gehaald. De grote vraag is dus nu of ik op Paasochtend om tien uur naar de blauwe grootgrutter ga om daar iets aan te doen of dat we het houden bij het inkleuren van gekookte eieren.