dis·cre·pan·tie (de; v)

1. verschil, afwijking waardoor dingen niet meer met elkaar kloppen: er is een grote discrepantie tussen wat zij zegt en wat ze doet

Tijdens de opleiding tot verpleegkundig specialist hield ik me geregeld bezig met het bestuderen van ziektescripts, zoals één van de docenten ze gedoopt had. Eigenlijk een rijtje kenmerken behorend bij een ziektebeeld, het al dan niet aanwezig zijn van een kenmerk vergroot dan wel verkleint de kans dat de betreffende patiënt met het betreffende ziektebeeld van doen heeft.

In de puzzel naar een diagnose en/of oorzaak van het probleem zoek je uit in welke mate er sprake is van welke kenmerken en zo kom je dan hopelijk tot een conclusie. Ter illustratie; als iemand last heeft van buikpijn, al een week niet meer naar het toilet is geweest en daarbij ook een opgeblazen gevoel ervaart zou er zomaar sprake kunnen zijn van obstipatie.

In de puzzel is het vervolgens belangrijk om te letten op rode vlaggen; signalen die duiden op een groter probleem, een complicatie of een voorspeller van een ernstig beloop. In het geval van de obstipatie zijn zogenaamde gootsteengeluiden of helemaal geen geluid wanneer je met de stethoscoop luistert de rode vlaggen.

Zo’n rode vlag kan vervolgens een reden zijn om medicatie te starten, extra onderzoek te doen, door te verwijzen. Het is bepaald een aandachtspunt.

Sinds ik niet meer in de schoolbanken zit, is het ziektescripts bestuderen wat minder aan de orde, maar dat betekent niet dat het leren gestopt is. Eén van de dingen die ik heb opgestoken het afgelopen jaar is het dat discrepantie een rode vlag is.

Dat is niet zo zeer een symptoom in het rijtje kenmerken van een ziektebeeld, maar meer een soort afwijking in het verhaal. Bijvoorbeeld heel veel meer pijnklachten dat je zou verwachten bij een bepaald ziektebeeld. Of juist heel goed functioneren terwijl je iemand verdenkt van dementie. Of het verhaal van de patiënt dat niet matcht met dat van de omgeving.

Nouja, er zijn allerlei discrepanties te bedenken die niet altijd alleen maar gaan over medische symptomen. De kunst is om ze te vangen en waar mogelijk ook nog te adresseren.

Ik blijf oefenen.