Een voor mij bepaald niet onbelangrijk onderdeel van het moederschap is iets waar ik al een tijdje over aarzel om over te schrijven. Vervolgens vind ik dat dus stom van mezelf en dus ga ik er nu alsnog een stukje over tikken. Ik ging eens na waar die aarzeling vandaan komt. Het is een wat omstreden onderdeel, voor mijzelf inmiddels volledig vanzelfsprekend, maar dat geldt niet voor de rest van onze maatschappij. En zeker niet voor de manier waarop ik…
De seizoenen zijn nogal op hol geslagen. Afgelopen week leek het lente en als ik nu naar buiten kijk, lijkt de herfst haar intrede te hebben gedaan. Dat alles terwijl het volgens de kalender winter is. In navolging daarvan heeft de man het voorjaar in zijn bol gekregen. En tot mijn grote geluk uit zich dat in een behoorlijke schoonmaakwoede. Afgelopen week logeerde ik met de peuterzoon en dreumesdochter een paar dagen in Uitgeest zodat de man alle ruimte had…
Ergens vind ik al die goede voornemens altijd een beetje flauw. Je kunt toch altijd beginnen, waarom op 1 januari? En toch werkt het voor mijzelf best goed om mee te doen met het gekke gedoe van goede voornemens. Zoals eerder beloofd in navolging op de terugblik ook van mij een vooruitblik. Wederom puntsgewijs. Het komende jaar ga ik vooral door met lopen. Het is bijna onvoorstelbaar wat het gehol me oplevert. Ik bedenk me nu ook dat het leuk…
Echt origineel is het niet, maar met al die terugblikken om me heen kan ik het niet laten om het jaar eens te overpeinzen. Ik pak het maar eens puntsgewijs aan. De babydochter werd dreumesdochter, de peuterzoon bleef peuter. En dus stond 2015 in het teken van de kindjes. We zitten midden in de tropenjaren. En wat genieten we van die twee. Het is fantastisch om hun ouders te mogen zijn. En bij tijd en wijlen is het ook erg…
Het is een wat vreemde week die we hebben. Na de familiebijeenkomst van zondag ging de man afgelopen maandag weer naar het zonnige zuiden en ik bleef met de kindjes in Uitgeest. Dit alles ter bevordering van de staat van ons huis (lees: de man ging aan de slag met klussen waarbij kleine kinderen niet handig zijn zoals bijvoorbeeld het in de was zetten van de vloer). Ideaal geregeld, vond ik. Het maakt wel dat er de laatste dagen wat…
Het is vandaag op de kop af tien jaar geleden dat ‘tante Millie’ zoals de peuterzoon haar heeft gedoopt, overleed. Haar eerste naasten wilden deze dag logischerwijs niet ongemerkt voorbij laten gaan en nodigden de hele familie uit om samen te komen. Het werd een mooi moment, we liepen met zijn allen in de schemer naar het graf. Met een kaars in de hand werd een lied gezongen en er werden bloemen gelegd. De peuterzoon leverde nog een bijdrage door,…
“Kerstkreeft” (2015) 🦀—bij gebrek aan een kreeftemoji pic.twitter.com/JAiGqCxocm — Joris Korbeeck (@korbeeck) December 26, 2015 Briljant toch, we aten gewoon kreeft op eerste kerstdag. Gewoon thuis. Uit de magnetron. Mede mogelijk gemaakt door de welbekende blauwe grootgrutter. Ik moet bekennen dat ik het eigenlijk veel te veel geld vond, hoe lekker kan zo’n uit de hand gelopen krab nou helemaal zijn. Maar het was kerst en we vonden het leuk, dus we deden het toch. Best lekker hoor, maar wat…
Gistermiddag ging ik samen met de dreumesdochter naar het afscheid van het babyjongetje waar ik een paar weken geleden al stil voor was. Hij heeft zijn strijd gestaakt en de maan heeft nu een lief bewonertje. Het is gewoon niet zoals het hoort, een klein mandje waar een klein, stil babylijfje in ligt en waar afscheid van genomen wordt. Maar zoals zijn vader prachtig sprak, het is dan niet zoals het hoort, het lijkt wel zo te horen. Ik hoop…
Op onze eerste vakantiedag luidden wij de feestdagen maar alvast in met een rondje gourmet. We spraken af met een dreumesvriendje en zijn mamma’s en ter voorbereiding gingen wij inkopen doen bij de Sligro. Dat was bepaald geen doorslaand succes. In de eerste plaats was het er echt gillend druk, maar wat vooral buitengewoon onhandig was, is dat kinderen onder de twaalf niet naar binnen mogen. Dat was wel het laatste waar we rekening mee hadden gehouden (wellicht wat naïef)…
Het was gister dus tweeëntwintigtwaalf. En op deze tweeëntwintigtwaalf werd ik drieëndertig. Dat is voor de getallenliefhebbers toch best leuk dacht ik zo. Natuurlijk vond ik het als klein meisje superleuk om jarig te zijn maar ik geloof dat ik het eigenlijk al sinds ergens laat in mijn tienerjaren ook vooral druk vond. Met de feestdagen voor de deur komt die verjaardag gewoon niet zo goed uit, en gek genoeg is dat ieder jaar hetzelfde. Hoewel ik dus niet heel…