Vroeger, toen alles nog beter was, waren de meeste kinderen zo rond een jaar zindelijk zo heb ik mij wel eens laten vertellen. Nu vind ik een jaar wel heel vroeg om echt al zindelijk te zijn, maar dat kindjes vroeger eerder zindelijk waren dan nu is wel duidelijk.

Ergens logisch, want als je iedere keer als je hebt geplast een drijfnat katoen ding om je billen hebt, wil je wel zindelijk worden. En als je als moeder als die luiers met de hand moet uitwassen, ben je wellicht ook eerder bereid om actiever bezig te gaan met die zindelijkheid. Maar ja, met de Pampers van tegenwoordig…

Oh wacht, wij hebben ook wasbare luiers. Nou zou ik daar nooit aan begonnen zijn als ik die met de hand moest wassen, maar de kindjes krijgen daar wel natte billen van. Ik heb alleen niet de indruk dat ze daar nou echt van onder de indruk zijn en waren.

De peuterzoon werd ‘gewoon’ rond zijn derde jaar zindelijk. Toen hij ’s nachts droog bleef heb ik hem overdag zonder luier laten lopen en dat bleek een succesformule want al vrij snel plaste hij keurig op het potje.

En dan onze ‘zelf doen’ dreumesdochter. Zij is met enige regelmaat ’s nachts droog en plast dan vrolijk op de wc. Overdag roept ze wel eens ‘poepen’ en als ik haar dan op de wc of het potje zet komt er te vaak een plas om dat aan het toeval toe te schrijven. Aan de andere kant is haar luier ook vaak gewoon nat en de grote boodschap doet ze structureel, als ik niet oplet, in de broek.

En nu weet ik dus niet zo goed wat ik er mee aan moet. Enerzijds, hoe heerlijk zou het zijn als ze zindelijk zou zijn? Geen gedoe meer met luiers en voor haarzelf ook fijn, want ze heeft nogal eens rode billen. Anderzijds wil ik er ook niet zoveel druk achter zetten, ze is immers nog maar 20 maanden. Dat lijkt me voor de dreumesdochter niet fijn en ook niet voor mijzelf. De communicatie verloopt namelijk nog niet heel gemakkelijk en het zou grote waakzaamheid van mijn kant vereisen.

Voorlopig laat ik haar maar bloot lopen als dat zo uit komt. Wie weet  valt het kwartje binnenkort definitief en anders zien we over een jaar wel verder. Deze houding bracht mij laatst trouwens in een wat onpraktische situatie. Toen ze in blote toestand graag wilde drinken, viel ze in slaap. Op het bed. Zonder luier. 

Vervolgens heb ik me twee uur lang druk lopen maken over de eventuele plas die in bed zou kunnen landen, maar desondanks wilde ik haar niet wakker maken. De zorgen bleken ongegrond. Het ging gewoon goed. Lekker handig weer.