Dachten wij toch heel even een avond, en nu citeer ik een collega van de man, ‘bankzaken’ te kunnen doen. Na minstens een week met bezette avonden vond ik het ook wel weer eens tijd worden voor een avondje gezellig samen bankhangen.

Helaas, helaas wierp een vies en vervelend klusje roet in het eten. Of om het iets toepasselijker te formuleren, hield het onze plannen tegen. Sinds een paar dagen liep onze gootsteen namelijk niet lekker door en toen ik gister na het draaien van de vaatwasser zag dat er water terug omhoog kwam voelde ik de bui al hangen.


In eerste instantie dacht ik het zelf wel even op te lossen. Ik kocht een ontstopveer (weer wat geleerd) en twee flessen azijn. Ik mikte een bergje soda in de afvoer, deed er hete azijn bij en ging verwachtingsvol staan kijken. Het viel tegen, best wat geborrel hoor, maar geen spektakel. En het kokende water wat ik er daarna overheen goot liep helemaal niet meer weg.

Die trekveer dan maar. Na een tijdje morrelen en wroeten besloot ik tot mijn frustratie dat een extra paar handen toch echt nodig was. Hopelijk konden we het dan ’s avonds snel oplossen.

IJdele hoop. In eerste instantie was ik nog wel soort van blij dat de man het niet in twee tellen oploste (let op de woordspeling). Maar na een half uur prutsen en een hoop geknoei met water vond ik het toch niet meer zo grappig. Ruim drie uur later hadden we nog altijd geen fatsoenlijk functionerende gootsteen en zijn we maar gaan slapen.


To be continued dus. We gaan morgen aan de slag met nieuwe, op het internet gevonden tips. Hopelijk leidt dat snel tot vlottere doorstroming.