De groepdriezoon zit alweer geruime tijd op zwemles. Dat vindt ie opzich best ok, maar de laatste tijd kwam toch ook geregeld de vraag of het nu al eens klaar was. Zelf had ik me die vraag eerlijk gezegd ook gesteld. Mijn bijzonder gekleurde blik vond dat ie inmiddels toch wel aardig zwom en ik durfde hem inmiddels ook best zonder allerlei drijfmiddelen te laten zwemmen.
Tot mijn grote blijheid kwam een paar weken geleden dan eindelijk de verlossende brief. Hij mocht gaan oefenen in het bad waar het diplomazwemmen wordt gehouden. Niet helemaal van harte, schijnbaar is zijn zwemtechniek niet heel sterk, maar toch.
Derhalve stond de man vorige week zaterdag bijzonder vroeg op, de oefensessie was al om acht uur ’s morgens. En het betreffende zwembad ligt op een half uur fietsen. Ze geraakten er op tijd en de groepdriezoon schrok zich een hoedje. Schijnbaar was het heel druk en de chaos in het bad groot. Er moest ver gezwommen worden en dat hij halverwege nodig naar de wc moest hielp ook al niet.
Desondanks mocht hij op deze zaterdag gaan diplomazwemmen. Het arme manneke was hartstikke zenuwachtig en na de toestand van de week ervoor behoorlijk onzeker over zijn zwemkwaliteiten.
Hij deed het vervolgens uiteraard prima. Vroeg halverwege de show keurig aan de juf of ie even mocht gaan plassen en stak vanaf de zwembadrand zo af en toe voorzichtig een duimpje op.
En dus haalde hij vandaag zijn eerste echte diploma. Met een medaille. Supertrots is hij. En ik natuurlijk ook, niet zozeer vanwege dat zwemmen, daarvan wist ik wel dat hij het kon. Maar hij vond het knetterspannend en deed het toch maar mooi. De fristie en ijs en het cadeautje van opa en oma nadien waren welverdiend.
Dan gaan we na de vakantie door naar B. Ik zocht mijn eigen diploma’s er maar eens bij en hoop dat ie mijn tempo aanhoudt. We behaalden ons A diploma op zo’n beetje dezelfde leeftijd, de B variant behaalde ik ongeveer twee maanden later. Ik teken ervoor.