Een belangrijk onderdeel van de studiereis is het onderdeel jobshadowing. Het idee is simpel, je loopt mee met iemand die een bepaalde professie uitoefent met als doel een goed idee te krijgen hoe dat er dan precies aan toe gaat.
Om netjes om half negen op de beoogde locatie te zijn, moesten veel van ons al tamelijk vroeg op pad. Ik stapte met zes medestudenten om tien over half acht in een taxi richting het south lake ziekenhuis in Newmarket. Mijn klasgenoten gingen daar het ziekenhuis in, ik stak de straat over richting de family care practice.
Deze praktijk bleek een vrij grote praktijk en het meest vergelijkbaar met onze huisartsenpraktijk. De verpleegkundig specialisten werken er geheel zelfstandig en hebben er een flinke patiëntenpopulatie onder hun hoede.
Hoewel mijn eigen dagelijks werk totaal anders is, vond ik het ontzettend leuk om mee te lopen met de nurse practitioners in deze praktijk en te zien hoe ze hun werk doen. Het viel me op dat er ruim de tijd werd gepland per patiënt, een half uur is heel normaal. Patiënten komen ook met andersoortige vragen, regelmatig moeten er bijvoorbeeld formulieren worden ingevuld voor werkgevers of verzekeraars.
Een ander onderdeel wat door de nurse practitioners wordt gedaan is het vaccineren en de reguliere checks van kleine kinderen. Toen ik vertelde dat wij daar een aparte instantie voor hebben, was men flabbergasted.
Hoewel het heel mooi is dat er zoveel tijd in een consult beschikbaar is, voelde deze manier van werken voor mij niet erg efficiënt. En als ik dan zag dat er met nogal marginale indicaties vrij makkelijk labwork en andere diagnostiek wordt aangevraagd, begrijp ik ergens wel dat de zorgkosten hoog zijn.
Wat me ook opviel, en we waren hier al voor gewaarschuwd, was dat er geen koffie gedronken werd onder werktijd. Waar bij ons de eerste vraag zou zijn of iemand koffie wil, was er hier niet eens koffie of thee te vinden. Grappig verschil.
Tegen een uur of drie meldde ik me weer bij het ziekenhuis aan de overkant van de straat en bracht de taxi ons weer terug naar het hotel. Prima geregeld.
Het was fijn om na al deze indrukken even wat vrije tijd te hebben en ik ben maar begonnen met een wandeling naar de Starbucks om de hoek. Vervolgens las ik zelfs een paar bladzijden in een boek. Tegen zeven uur mochten we ons melden bij een heus rooftop terras in de buurt waar we gezamenlijk dineerden.
Het programma van de woensdag is nog deels een verrassing. Het goede nieuws is dat we pas om tien uur vertrekken, ik ben benieuwd!