Mijn baan is best afwisselend, al zeg ik het zelf. In de gemiddelde week houd ik me doorgaans veel bezig met patiëntenzorg binnen ons verpleeghuis. Ik doe visites op de afdelingen waar ik regiebehandelaar ben, denk mee in gedragsvisites, spreek met familieleden, schakel met mede-behandelaars, duik af en toe eens de literatuur in en dat is dan de geplande zorg.
Daarnaast zijn er de wat meer ad hoc dingen. Zo beoordeel ik geregeld mensen die acuut ziek werden, bewaak ik samen met zorgteams dat mensen in hun allerlaatste levensfase comfortabel zijn en volg ik semi-acute problemen op.
Behalve intramuraal (binnen het verpleeghuis) mag ik sinds een tijdje ook extramuraal aan de slag. Dat is bepaald een verbreding van mijn werkzaamheden want waar ik intramuraal medisch verantwoordelijk ben, is de rol buiten de muren van het verpleeghuis adviserend. Op vraag van de huisarts mag ik onderzoek doen naar het al dan niet aanwezig zijn van dementie. Spannend, en superleuk.
Zeer afwisselend dus. Maar toen er vorige week in ons vakgroepoverleg gevraagd werd of er iemand zin en ruimte had om aan te sluiten bij een strategiedag van het directieteam van onze organisatie besloot dit rupsje nooitgenoeg dat er nog wel iets bij kon deze week.
Ik was namelijk wel heel benieuwd hoe dat dan in zijn werk zou gaan, wie sommige directeuren überhaupt zijn, wat voor dynamiek er is en of ik daar een bijdrage zou kunnen leveren. Omdat ik er altijd van hou om dingen te vinden, voorzag ik hoe dan ook een boeiende dag.
Eenmaal aangemeld krabte ik me even achter de oren, waar was ik nu weer aan begonnen. Toen ik de voorbereidende stukken bekeek, moest ik ergens lachen, allerlei ingewikkelde managementtermen vlogen me om de oren en ik had vrienden Google en AI hier en daar nodig ter vertaling. Zo had ik bijvoorbeeld geen flauw benul wat een remuneratiecommissie is.
Hoewel ik compleet gaar en sufgekletst weer thuis kwam, werd het inderdaad een boeiende dag. Ik kon goed merken dat ik niet erg gewend ben aan de hele dag in een vergadersetting zijn en was ook nog eens continu druk met vertalen wat er nou eigenlijk werd gezegd maar ik vond het ook boeiend en hier en daar zelfs inspirerend.
Ik kan niet helemaal inschatten of ik, als vergadernewby met vertaalbehoefte een wezenlijke bijdrage heb kunnen leveren*, maar het lijkt me als zorgorganisatie hoe dan ook niet gek om een zorgverlener aan tafel te hebben. En waar het geheel duidelijk is dat ik nooit een rol met planning en logistiek in de taakomschrijving moet gaan bekleden, sluit ik iets meer strategie in mijn structurele takenpakket op termijn niet uit.
*) iemand die daar iets zinnigs over meent te kunnen zeggen mag dit als een uitnodiging tot feedback beschouwen :).