Zo’n eigen bed en douche hebben toch ook wel weer wat hoor. We hebben lekker geslapen en uitgebreid haren gewassen. Dat was bij de oudste twee toch wel nodig. Verder draaide ik een stapeltje was en was de man druk met het schoonmaken van fietsen*. De dreumesdochter vindt het geloof ik wel fijn dat het fietsen nu klaar is. Ze vond de kar best leuk hoor, en ze sliep er lekker in. Maar iets meer kunnen spelen en ontdekken wordt…
Er bleven nog zo’n dertig kilometer over om te overbruggen naar Florenville, daarvandaan zouden we dan de trein nemen. De man en ik waren erg benieuwd en zelfs ook een klein beetje nerveus over de reis huiswaarts. Want hoewel een fiets in de trein laden best te doen is, is vakantiefietsen en Nederlandse Spoorwegen geen ideale combinatie te noemen. Er is gewoon weinig ruimte en ervaring leert dat niet iedere NS-medewerker even bereid is om mee te denken in het…
Met name door de meisjes werd er werkelijk heerlijk geslapen in het kasteel. Ze sloegen hun tweede tukje in de kar over en haalden dat in hun prinsessenbed in. Zo rond een uur of acht werden ze pas wakker. Vervolgens zijn we ridderlijk gaan ontbijten. Dat we te maken hadden met een hotel met veel sterren was wel duidelijk. We hebben heerlijk gegeten. Na al het badderen, inpakken en ontbijten checkten we uit en lieten de spullen nog even bij…
In onze grote zoektocht naar slaapplaatsen een paar dagen geleden, ontdekten we dat in bestemming Sedan een heel groot kasteel staat. Het grootste van Europa zegt men zelfs. En er kan geslapen worden want men maakte er een veel te duur hotel in. Dat slapen in een kasteel leek ons een aardige afsluiting van de Maasroute. Het laatste stuk van ruim veertig kilometer fietsen is namelijk vooral praktisch. We moeten terug naar een Belgische stad om de reis naar huis…
Eerst gingen we op dinsdagmiddag zwemmen om de hitte te verdrijven. Eenmaal terug in het hotel en in bed met de dreumesdochter begint het te onweren en heel hard te regenen. U begrijpt, dat is zo’n heerlijk vertrouwd geluid, ik viel acuut in slaap. Gelukkig tikt de man ook stukjes.
Nadat we op de valreep een hotel vonden in Heybes, besloten we er meteen maar twee nachten te blijven. We gebruikten de zondag voor een heuse trip down the memory lane en maakten idioot veel hoogtemeters. Voor de kenners: we fietsten omhoog naar Hargnies, langs Pont Colin, door naar Willerzie en via Camp des Fauvettes naar de milleniumtoren. Vervolgens doken we onverhard naar beneden naar Linchamps, op naar de Semois. Bij Nohan namen we een duik, we aten in Naux…
De verjaardag van de kleuterdochter werd in ieder geval lekker lang. We begonnen de dag met een leuk gesprek met een medegast en gingen vervolgens voor ons doen voortvarend van start. De eerste twintig kilometer zat er vlot op en het fietsen langs de Maas was werkelijk prachtig. Waar we gingen slapen wisten we nog niet. Eerst op zoek naar taart. Dat bleek nog niet zo eenvoudig. In de kleine dorpjes is de boulanger/patissier geregeld gesloten en op het terras…
Nadat we in vier dagen een behoorlijke afstand aflegden en ons doel (noord-Frankrijk) al aardig in zicht komt, vonden we het tijd worden voor een dagje rust. In het dorpje Année waar we de nacht doorbrachten vonden we nog een adres van vrienden op de fiets. Daar konden we terecht en zo fietsten we na uitgebreid gezwommen te hebben in het zwembad van het hotel, een kilometer naar ons volgende slaapadres. Daar dronken we wat, vocht is met deze warmte…
We pakten na Huy (of eigenlijk iets daarvoor al) de Maasroute* op. Het hele idee van fietsen door België is min of meer op deze route gebaseerd. Ik ben er blij mee, want opeens hebben we nu kaarten van de weg waar we overheen fietsen en omdat de verdeling somehow is dat de man de gps op zijn stuur heeft en ik de stuurtas met kaart, heb ik nu ook een idee van waar we fietsen. Dat heeft ook zo…
Na een nogal plakkerige nacht in de jeugdherberg, jasses, wat bleef het warm, vertrokken we dinsdagochtend na een supermarktbezoekje uit Tongeren. We hadden vrij snel een goed ritme te pakken en ondanks dat het landschap inmiddels op zijn minst glooiend te noemen is, fietsten we lekker. We hadden meteen ook maar het eerste pechgeval en de groepdriezoon at al voor twaalf uur een veel te groot ijsje. Dat is een voordeel aan het meefietsen voor hem, als zijn zusjes lekker…