Euforie! De man fixte onze verstopte afvoerpijp op, zo vind ik, grappige wijze. Tot onze vreugde hoefde de fles Mister Muscle Milieuverpester die ik met pijn in het hart kocht, daar niet aan te pas te komen.

Ter ontstopping haalde de man de tuinslang* tevoorschijn, schroefde wederom de zwanenhals onder de gootsteen los, stak de tuinslang door de eerste bocht van de afvoerpijp, plakte het vast en dicht met ducktape. Vervolgens draaide hij vol spanning aan de kraan van de tuinslang. Er gebeurde… niets! Het was bijna een anticlimax. Maar mooi dat de verstopping verholpen was. Best inventief toch?

Bij wijze van gootsteenvermijdend gedrag ontvluchtte ik het huis. De kindjes speelden heerlijk met peutervriendje T, ik kletste met zijn mamma en knuffelde met het babybroertje en we zagen een supergave vrachtauto met een grijper er op.

Verder fietste ik 100+ kilometer. Eerst per bakfiets van en naar het peutervriendje, goed voor een kilometer of 25 en vervolgens ging ik nog fietsen met TC Woensel, superleuk. Het rondje wat we gezamenlijk fietsten was een kilometer of 65 (en dat met 30 per uur). Van en naar de startfinishlocatie komen was ook nog een kilometer of 12.

Nu ben ik dus moe. En dat is een understatement. Dus doei!

*We mogen dan niet echt een tuin hebben, een tuinslang hebben we wel. Op een mooi karretje. Superhandig voor allerlei schoonmaakklusjes, het water geven van de moestuin en andere plantjes én om de afvoer te ontstoppen dus.