De dagelijkse inkopen doen met de kleuterzoon en peuterdochter is een exercitie die ik gelukkig niet meer al te vaak hoef te ondernemen. Het is namelijk nogal een verschrikking. De kleuterzoon gaat er meestal onmiddellijk vandoor en de peuterdochter begint na twee minuten te protesteren.

Grappig genoeg vond de peuterdochter het tot voor kort prima om zonder haar broer boodschappen te doen. Toegegeven, het ging via de bananen naar de kaasblokjes en dan snel door, maar toch. Ook was ze vaak wel blij met het vasthouden van de tomaten ofzo.

De laatste tijd wil ze helaas steeds uit haar winkelwagentje en dat bemoeilijkt het boodschappenproces toch wel wat.  Aan de andere kant is het ook wel weer grappig, ze wil namelijk graag het karretje besturen. En dan uiteraard niet op de conventionele manier.

Nee, de peuterdochter wil het karretje graag voorttrekken, met haar rug naar de rijrichting. Met alle gevolgen van dien… Ze vindt het eigenlijk ook echt niet ok dat ik het karretje ook vasthou, maar aangezien ik een keer of drie per minuut botsingen moet voorkomen, is loslaten ook geen optie.


De duur van het boodschappen doen is de laatste tijd weer flink verlengd. En op zaterdag rond het middaguur is een supermarktbezoek minder handig leerde ik uit ervaring. Maar deze nieuwe ontwikkeling leidt wel tot grappige taferelen én ik heb een blije peuter. Helemaal prima dus.