Het voornemen (jawel, een heus voornemen) was om hier een heel blij stukje te tikken over onze ontzettend leuke oudjaarsdag in Den Haag en Scheveningen. We reserveerden eerder deze week al een plek in een leuk visrestaurant, planden een bezoekje aan de Apple-store (de man beloofde me een nieuw hip horloge voor mijn verjaardag) en natuurlijk was het plan om de pier op te gaan.
Derhalve gingen wij op de laatste dag van het jaar voor ons doen redelijk bijtijds op pad. Ik had het zelfs voorbereid en smeerde de avond te voren al boterhammen. Voor de veiligheid met voorgesneden worst, de kaasschaaf durf ik even niet aan op het ogenblik.
De kleuterzoon leek niet helemaal gelukkig met het vertrek. Hij had wat buikpijn, ging nog eens naar de wc en besloot toen dat hij toch wel naar het strand wilde. In de trouwens heerlijk rustige trein wilde hij nog eens naar de wc en vlak voordat we Utrecht bereikte (iets met een aangepaste dienstregeling én werkzaamheden, don’t ask) spuugde hij de hele boel en met name ondergetekende, onder.
En zo ging ons mooie plan als een nachtkaarsje uit. Het arme manneke had inmiddels de kleur gekregen van een verwassen hydrofiel (en dan bedoel ik er één die oorspronkelijk wit was hè) en daarnaast rook ik nou bepaald niet erg fris. We besloten dus om te keren. Met een kleine tussenstop in de speelgoedwinkel, want de peuterdochter had echt heel hard nieuwe viltstiften nodig.
Terug in de trein viel het manvolk als een blok in slaap en produceerde de peuterdochter prachtige kunstwerken. Eenmaal weer thuis was de kleuterzoon alweer een heel eind opgeknapt en waren de man en ik een beetje gedesillusioneerd. Leuk bedacht, niet gelukt.
Nouja, volgend jaar beter zullen we maar zeggen. En dan grijp ik meteen de gelegenheid maar even aan om eenieder die hier leest (waarvoor veel dank!) heel cliché een heel gelukkig 2017 te wensen!