Nou, warm is anders hè? Ik moet zeggen dat ik er wel even op ingespeeld moest raken hoor. De peuterdochter is namelijk van het koukleumerige soort maar tegelijkertijd wil ze echt geen warme kleren aantrekken. Het kan toch immers niet gebeuren dat je niet die ene jurk met die ene veel te dunne legging aanhebt.
Vandaar dat ik vandeweek na het doen van de boodschappen en het ophalen van de kleuterzoon een huilend meisje had. Ze had het koud en wilde haar handschoenen niet aan.
Maar hé, ik ben niet voor één gat te vangen, toen we de dag erna op pad gingen nam ik een dekentje mee voor in de bakfiets. Succes verzekerd want de peuterdochter houdt, zoals het een meisje betaamd, van de combinatie banken en dekentjes.
Het gevolg was wel dat ze vervolgens niet meer zo doorhad dat koud was en vanonder haar dekentje riep dat ze wel in de speeltuin wilde spelen. Toen ik daar tegenin bracht dat toch echt wat te koud was mocht ik niet meer tegen haar praten. Gedurende drie minuten dan, daarna was ze weer blij.
Ook bij het halen van de kleuterzoon was het effect groot, ze renden zeer gezellig uitgebreid rondjes in de zandbak en verkenden een groepje bomen. Ik kocht ze vervolgens om met een lekker broodje uit de supermarkt (er moest écht wc-papier worden gekocht). Pas halverwege deze traktatie kreeg de peuterdochter het weer koud en wilde weer terug naar haar bankje en dekentje.
