De meningen rond het thema stikstof en vooral ook de over de oplossingen voor het probleem zijn bepaald verdeeld. Maar dat er iets aan de hand is, daar kunnen we niet echt omheen. Ook in het jeugdjournaal is er de afgelopen tijd geregeld aandacht voor geweest en het riep allerlei vragen op bij onze natuurliefhebbende groepvijfzoon.

Hij is altijd al vrij duidelijk geweest in wat hij vindt van dingen die ‘slecht zijn voor de wereld’ en de toestand rond het stikstof en de boeren maakte dat hij erg bezorgd was. Hij houdt erg van vlees eten, maar nog meer van de wereld. Dus besloot hij om een maand vegetarisch te gaan eten. Om te testen hoe het is.

Nu eten we inmiddels sowieso niet meer ontzettend veel vlees maar het kan zeker nog minder. Ik moest even wennen aan zijn besluit en bedacht toen dat we een maand op proef best mee kunnen doen. De rest van het gezin ging, bij een enkeling schoorvoetend, akkoord en zo begon afgelopen week onze maand zonder vlees.

En waar het begon met de intentie om het zo’n beetje te proberen werd ik opeens aanzienlijk fanatieker toen ik de groepvijfzoon op een avond hard piekerend en bezorgd in zijn bed trof. ‘Heb ik nog wel een toekomst?’ vroeg hij zich in alle serieusheid af.

Dat is een hele legitieme en ook nogal een heftige vraag. En wat moet ik er op zeggen? Ik kan moeilijk vertellen dat het allemaal wel weer in orde komt, want daar lijkt het gewoon niet op. Ik heb het daarom maar gehouden op dat we zelf in ieder geval erg ons best doen. En dat doen we dan dus ook!