Ik heb een streak Zo wist de man woensdagavond te vertellen. Ik keek hem waarschijnlijk wat wazig aan, want er volgde al vrij snel verduidelijking. Ik breng de hele week de kinderen naar school, zo legde hij uit. Dus ik heb een streak. En hij heeft gelijk. In ons huishouden komt het er sowieso meestal op neer dat de man de kinderen naar school brengt, ik sta namelijk doorgaans vier dagen per week om zeven uur op Merefelt. Dan is…
Zo af en toe schuift Facebook of Meta, ik ben eerlijk gezegd een beetje kwijt hoe het nou allemaal heet*, herinneringen naar voren. En zoals het een echte moeder betaamt post ik al jarenlang schattige kinderfoto’s. Vandaar dat hier nu zo’n beetje de situatie is ontstaan dat de kids naar foto’s van toen ze klein waren kijken als die voorbij komen in mijn tijdlijn. Een beetje zoals ik zelf vroeger in een foto-album zat te staren. Laatst kwam er een…
Het was een pittige week. En hoewel er werktechnisch dit weekend van alles te doen is, floot de man me terecht terug toen ik overwoog om mijn vrije zaterdag in te leveren. ‘Dat moet je gewoon niet doen, Bianc.’ Was zijn duidelijke antwoord. Met wat pijn in mijn hart deed ik het inderdaad niet. Had ik op vrijdag aan het eind van de werkdag een goed gesprek met lieve collega’s en ging de telefoon daarna gewoon uit. Weekend! De man…
Gedurende al het fietsgeweld van de afgelopen weken had de kleuterdochter verschillende keren geroepen dat ze nu toch echt wilde leren fietsen. Eerder was dat ook wel eens een beetje aan de orde geweest, maar dat lukte nog niet zo. De kleuterdochter vond haar coole loopfiets* ook prima en toen haar echte fiets een lekke band kreeg belandde het ding in de schuur. Tot deze vakantiemaandag. De man had nog vrij, ik werkte alleen in de ochtend, de groepvierdochter had…
De blogfrequentie is al een tijdje wat lager. I know… Dat heeft van doen met druk, moe, andere prioriteiten en meer van die dingen. Het heeft ook te maken met het feit dat ik merk dat ik zo af en toe in herhaling val. Ik schreef inmiddels echt al heel veel stukjes namelijk. Het lijkt me wel aardig om nog wat meer te gaan schrijven over het leven als zuster of over dementie, maar ik ben nog aan het peinzen…
De eerste juli was het gister. Daarmee zitten we op de helft van 2021. Ik zou ook mijn verpleegkundig jubileum kunnen vieren. Maar ik wil toch schrijven over iets belangrijkers. Waar ik zelf eigenlijk beschamend weinig van afweet. Op mijn tijdlijn zag ik namelijk vanalles over Keti Koti. De naam deed me uiteraard meteen vermoeden dat het hier om een viering met een Surinaamse oorsprong gaat, maar dat was dan ook werkelijk alles wat ik kon verzinnen. Behoorlijk ‘white privileged’…
De groepvierzoon had afgelopen zondag heel gelukkig gekeken toen de groepdriedochter tussen neus en lippen door vertelde dat er op de dinsdag sprake was van een studiedag. ‘Dus maandag mogen we thuisblijven vanwege Pasen en dinsdag is er ook geen school?’ zo vroeg hij ongelovig. Dat vond hij werkelijk een uitstekend idee. Want op deze manier had hij een heerlijk lang weekend, maar vooral zou het ook heel snel weer weekend zijn*. Ik kon er geen speld tussen krijgen maar…
Inmiddels schreef ik al een aantal stukjes over de transitie van peuter naar kleuter van ons jongste gupje en alle gevolgen daarvan. Nu de eerste schoolweek achter de rug is, leek het me wel aardig om daarop terug te kijken en de start van het nieuwe tijdperk eens te beschouwen. Dan schrijf ik iets over dat de kleuterdochter zich eigenlijk vrij moeiteloos heeft aangepast. Dat ze volgens de juf lekker meedraait. Dat ze ook al succesvol een middag meedraaide bij…
Toen ik in 2012 begon aan de reis die het moederschap heet, had ik alle invloed op wat mijn spruitje(s) aantrokken. Een baby geeft doorgaans weinig voorkeur aan voor wat betreft de kledingkeuze en lekker traditioneel was in verantwoordelijk voor het overgrote deel van de garderobe van de kids. Het duurde ruim drie jaar, vanaf dat moment bepaalde de toen dreumesdochter zelf wel wat ze aantrok. En als iets haar niet aanstond (en staat) kwam het de kast simpelweg niet…
De man en ik zijn, zo vind ik zelf, van best veel markten thuis. We doen soort van ons best om de kinderen op allerlei verschillende gebieden iets mee te geven. Niet dat we daar nou heel erg expliciet mee bezig zijn hoor, maar over sommige dingen denken we wel na. Vandaar dat we proberen om een sportieve levensstijl voor te leven. Laten we zo’n beetje zien wat gezond is en wat niet, en niet onbelangrijk, dat we daar een…