De blogfrequentie is al een tijdje wat lager. I know… Dat heeft van doen met druk, moe, andere prioriteiten en meer van die dingen. Het heeft ook te maken met het feit dat ik merk dat ik zo af en toe in herhaling val. Ik schreef inmiddels echt al heel veel stukjes namelijk. Het lijkt me wel aardig om nog wat meer te gaan schrijven over het leven als zuster of over dementie, maar ik ben nog aan het peinzen…
De eerste juli was het gister. Daarmee zitten we op de helft van 2021. Ik zou ook mijn verpleegkundig jubileum kunnen vieren. Maar ik wil toch schrijven over iets belangrijkers. Waar ik zelf eigenlijk beschamend weinig van afweet. Op mijn tijdlijn zag ik namelijk vanalles over Keti Koti. De naam deed me uiteraard meteen vermoeden dat het hier om een viering met een Surinaamse oorsprong gaat, maar dat was dan ook werkelijk alles wat ik kon verzinnen. Behoorlijk ‘white privileged’…
De groepvierzoon had afgelopen zondag heel gelukkig gekeken toen de groepdriedochter tussen neus en lippen door vertelde dat er op de dinsdag sprake was van een studiedag. ‘Dus maandag mogen we thuisblijven vanwege Pasen en dinsdag is er ook geen school?’ zo vroeg hij ongelovig. Dat vond hij werkelijk een uitstekend idee. Want op deze manier had hij een heerlijk lang weekend, maar vooral zou het ook heel snel weer weekend zijn*. Ik kon er geen speld tussen krijgen maar…
Inmiddels schreef ik al een aantal stukjes over de transitie van peuter naar kleuter van ons jongste gupje en alle gevolgen daarvan. Nu de eerste schoolweek achter de rug is, leek het me wel aardig om daarop terug te kijken en de start van het nieuwe tijdperk eens te beschouwen. Dan schrijf ik iets over dat de kleuterdochter zich eigenlijk vrij moeiteloos heeft aangepast. Dat ze volgens de juf lekker meedraait. Dat ze ook al succesvol een middag meedraaide bij…
Toen ik in 2012 begon aan de reis die het moederschap heet, had ik alle invloed op wat mijn spruitje(s) aantrokken. Een baby geeft doorgaans weinig voorkeur aan voor wat betreft de kledingkeuze en lekker traditioneel was in verantwoordelijk voor het overgrote deel van de garderobe van de kids. Het duurde ruim drie jaar, vanaf dat moment bepaalde de toen dreumesdochter zelf wel wat ze aantrok. En als iets haar niet aanstond (en staat) kwam het de kast simpelweg niet…
De man en ik zijn, zo vind ik zelf, van best veel markten thuis. We doen soort van ons best om de kinderen op allerlei verschillende gebieden iets mee te geven. Niet dat we daar nou heel erg expliciet mee bezig zijn hoor, maar over sommige dingen denken we wel na. Vandaar dat we proberen om een sportieve levensstijl voor te leven. Laten we zo’n beetje zien wat gezond is en wat niet, en niet onbelangrijk, dat we daar een…
Samen met de meisjes stond ik aan het eind van de zaterdagmiddag bij de betrekkelijk goedkope textielhandel met maritieme aspiraties. Als je de naam van de keten mag geloven althans. Ik was op jacht naar een joggingbroek en regenjas voor de groepvierzoon voor de zwemles. Die regenjas is in mijn beleving echt een beetje zielig, als je met zo’n ding in het water springt heb je echt weinig aan de waterdichte kwaliteiten van zo’n ding. Maar goed, het staat in…
Ons peuterkind springt. Letterlijk en figuurlijk. Werkelijk van de ene naar de andere sprong gaat ze op het ogenblik. In letterlijke zin dus, kijk maar naar het filmpje. Zo’n beetje overal waar van af gesprongen kan worden, daar wordt vanaf gesprongen. Het ziet er best stoer uit, zo vond ik. Ze springt ook door de schoenmaten. Ik weet echt zeker dat haar maatje 25 een maand geleden nog goed zat. Nu is 27 prima. Lang wordt ze ook al, het…
Na acht jaar moederschap is het me gelukt om een typische eigenschap te ontwikkelen, waarvan ik zelf het idee heb dat dat mij moeders hoort. Dat zegt heel veel over mij en werkelijk helemaal niets over het moederschap. Hoewel ik me wel kan voorstellen dat moeders zich er in herkennen. Lekker duidelijk weer. Het geval wilde dat ik woensdag een dag vrij van alles had. Ik heb vakantie, de man ging werken, de groepvierzoon en groepdriedochter gingen naar de bso…
Ken je het gevoel dat je je kinderen tekort doet omdat je van andere mensen hoort wat zij doen met hun kinderen? Meestal heb ik daar niet zo’n last van, maar soms betrap ik mezelf toch op vergelijken met wat anderen doen. En als je je kinderen nou geen eten geeft of zwemles ontzegt omdat je geen zin hebt om dat te faciliteren* dan is zo’n vergelijking misschien terecht, maar verder is het volgens mij echt helemaal nergens goed voor.…