Eenmaal weer thuis en na een nachtje slapen is er gelegenheid om nog wat meer terug te kijken op de trip naar Toronto die er op zit.
De kans om een dergelijke reis met studiegenoten te maken is natuurlijk werkelijk een fantastische. Desondanks heb ik me tevoren ook wel even afgevraagd of het nu echt te legitimeren is. Zo’n trip is bepaald niet gratis, qua geld en zeker ook qua milieubelasting.
Als ik de afweging nu maak, een dag na terugkomst, denk ik dat de winst die trip (nu al!) opleverde, opweegt tegen de genoemde bezwaren. Want naast dat het heel tof is om met studiegenoten highlights van Toronto en omgeving te bekijken en dat bij definitie zorgt voor waardevolle ervaringen die de rest van de opleiding helpend gaan zijn, is de hoeveelheid inspiratie en motivatie die ik opdeed gedurende de presentaties en jobshadows aanzienlijk.
Verder is het sowieso goed om eens wat verder te kijken dan je neus lang is. We zitten met zijn allen geheel ondergedompeld in onze studie en daarmee het Nederlandse zorgsysteem. Juist door een ander systeem te bekijken én ervaren maakt denk ik dat we vanuit een nieuw perspectief naar de zorg en onze rol daarin kunnen kijken.
En dan voor mij persoonlijk; ondanks de bezwaren die ik noemde had ik echt heel veel zin in onze trip. Met het overlijden van Hannah werd dat wel een beetje anders, na de emotionele achtbaan van de weken ervoor vond ik het lastig om te vertrekken en ik overwoog zelfs even om niet te gaan.
Ik zou liegen als ik zei dat de tijd daar in Canada voor mij onverdeeld fantastisch was. Ik had een goede week met ook echt wat verdrietige momenten. Juist op haar verjaardag, Hannah zou vandaag tweeënzeventig worden, durf ik wel te zeggen dat het een goede keuze was om toch te gaan. Ze was immers apetrots op mijn VS-aspiraties. Mooi dat ze af en toe een beetje leek te zwaaien.
Of ze het lezen, geen idee, maar op deze plaats wil ik mijn reisgenoten en dan in het bijzonder mijn roomy, coachclubje en de docenten graag bedanken. Ik vond het lastig om niet altijd mee te doen zoals ik graag zou willen maar wist me veilig in de groep. Er was veel begrip en support en toen ik een zetje nodig had om te kiezen voor wat nodig was, kreeg ik die ook. Veel dank daarvoor!
Het is ook fijn om weer thuis te zijn. Ik werd opgehaald door man en kids en zag ‘s middags ook de schoonfamilie nog even. Nu met het uitpakken van de koffer wordt het heel voorzichtig tijd om weer na te gaan denken over het gewone leven. Het zal even zoeken zijn om het dagelijks ritme op te pakken, maar het lijkt me ook fijn.
