Dat de man van een sportief soort is, mag duidelijk zijn. Naast de actieve vakanties die ik hier op het blog heb beschreven, schept hij genoegen in het afleggen van grote afstanden per racefiets, draait hij doorgaans zijn hand niet om voor het lopen van een marathon en momenteel traint ie ook nog voor een halve triatlon.

Toen wij elkaar een jaar of twintig (!) geleden leerden kennen, beschouwde ik mezelf als de sportiefste van het stel, maar dat is al lang en breed ruimschoots omgedraaid. De sportieve prestaties die de man levert zijn wat mij betreft bepaald indrukwekkend en ik kan er alleen maar met verbazing/bewondering naar kijken.

Zo af en toe bedenkt de man een gekke activiteit. Zo deed hij een tijd geleden mee met een fietstocht van 300 kilometer over gravel, gaat hij soms grote afstanden door het bos hollen of besluit hij te gaan zwemmen in open water.

Afgelopen week nam hij, samen met een sportvriend en nog 298 anderen, deel aan The Ride 2025, een 8-daagse fietstocht beginnend in de Italiaanse Alpen en eindigend in Valkenburg. Er werden veel kilometers afgelegd, ook hele veel hoogtemeters en door het nogal natte weer waren de omstandigheden zwaar.

Voor de deelnemers was het een klucht, maar ik zou de thuisblijvers ook credits willen geven. Deze thuisblijver begon de hele exercitie met een gebroken nacht omdat de heren om 3 uur ‘s nachts vanuit Zaltbommel moesten vertrekken.

Vervolgens kon ik het niet laten om regelmatig bij te houden waar er werd gefietst, hield ik natuurlijk steeds in gaten of er al mooie foto’s en filmpjes op de socials stonden en was ik eerlijk gezegd ook steeds een beetje nerveus, een ongeluk is immers zo gebeurd. Daarnaast moest er ook nog iets met het laten doordraaien van ons huishouden.

De eerste vijf dagen kwamen er steeds blije berichten binnen, maar zo richting het eind van het avontuur besloot het maagdarmkanaal van de man hem een beetje in de steek te laten en heeft hij behoorlijk afgezien. Ik was dan ook erg gelukkig toen we hem op zondag in Valkenburg op mochten gaan halen.

Na een tijdje geduld oefenen daar in een lekker druk Valkenburg kwam de man in goede gemoedstoestand met zijn fietsbuddy’s over de finish. Het was fantastisch zo zei hij, en once in a lifetime. Er zijn immers nog heel veel andere leuke dingen te doen. Ik ben benieuwd of hij dat volgend jaar nog steeds zegt.

De score na anderhalve week:

  • Ruim 1300 kilometer
  • Veel bergen/klimmen en de bijbehorende hoogtemeters
  • Eindeloos eten
  • Iets meer toiletbezoek dan de man lief was
  • 8 toffe filmpjes
  • Een uitgekeken netflixserie door mij en de twee oudste kids
  • Een grote bult was
  • Een blije herenigde familie

Om het geheel in stijl te eindigen heb ik van zondag op maandag de nachtdienst. Als die voorbij is, kan de rust mooi terugkeren hier in huis. Deze moederkloek kan weer rustig ademhalen nu alles weer gezond en wel terug thuis is.

Foto: Achter man en kids plakte ik maar een berglandschap, leek me wel passend.