Er is sprake van een blogcrisis. Dat klinkt heel dramatisch, maar het is denk ik niet zo erg. Misschien is het zelfs wel verfrissend. Het is wellicht opgevallen dat het nogal stil was hier. Dat kwam deels door de meivakantie, we hadden met het hele gezin vrij en het leek me wel eens goed om het stukjes tikken even helemaal los te laten. In de weken ervoor had ik toch al weinig inspiratie en dus was het een mooi moment…
Er is iets bijzonders aan de hand. Allereerst was ik ruim twee weken stil hier op het blog. Dat is werkelijk waardeloos voor het bereik en de nieuws en meer van dat soort voor bloggers nogal belangrijke onderwerpen. Daar blijkt weer eens dat ik geen échte blogger ben, want echt druk kan ik me er niet om maken. De (spreekwoordelijke) radiostilte had simpelweg te maken met wat tijdgebrek en een vol hoofd. De prioriteit lag bij slapen. Het volle hoofd…
Ergens eind vorig jaar kwam het boek Verpleegthuis van Teun Toebes uit. Deze jonge verpleegkundige ging op een gesloten afdeling voor mensen met dementie wonen en schreef vervolgens een boek over wat hij leerde van zijn huisgenoten. Schijnbaar was dit een boek wat ik gelezen moest hebben, ik heb het inmiddels al van drie mensen cadeau gekregen. Daarnaast vroeg ik het zelf al met vijf december, want ik was inderdaad heel erg benieuwd. Zonder het boek überhaupt gelezen te hebben…
Het is een gevalletje ‘duurt even, maar dan heb je wat’ gebleken. Het A-diploma van de groepvierdochter liet behoorlijk lang op zich wachten. Allerlei lockdowns en andersoortige onderbrekingen hielpen niet echt in het leerproces en de door de zwemschool aangeboden inhaalslagen kostten ons meisje te veel van haar vrije tijd, daar zijn we niet aan begonnen. De groepvierdochter heeft gelukkig geen hekel aan het zwemmen, maar de laatste tijd begon ze toch wel te vragen naar dat diploma. Ik was…
Het is in feite geen werkweekend, maar desondanks was het begin van het weekend bepaald werkgerelateerd. Het begon op vrijdagavond met een feestje. Een oktoberfeest. Het was langs spannend of men het aandurfde om weer eens een bedrijfsfeest te organiseren, en uiteindelijk mochten we dan toch weer eens los. Gelukkig liet men het doortrekken van het thema Oktoberfest achterwege, ik weet niet of ik dan gekomen zou zijn. Het feest was wat mij betreft zeer geslaagd. Er werd wat gedanst,…
Nog één stukje over het hollen van een halve marathon. Daarna houd ik er over op. Ik heb hier verdorie geen hardloopblog… Deze zondag was de dag dat het moest gebeuren. Ik had niet echt helemaal genoeg getraind, naar mijn eigen zin en ook naar die van Trenara*. Ik heb kunnen constateren dat het trainen voor zo’n langere afstand me bepaald niet motiveert en daarnaast kwamen er wat dingen met werk en een protesterende kies tussendoor. Ik was derhalve wat…
Nou we zijn er hoor, in Berlijn. Op zondag moet er gehold worden, maar als we dan toch zouden gaan konden we er net zo goed een iets uitgebreider uitje van maken. We overtuigden opa en oma een weekendje op te komen passen en vertrokken, nadat we het spul vrijdagochtend bij school hadden afgezet, met enige haast naar het station. We haalden netjes de trein die we moesten hebben, maar eenmaal in Duitsland ging het toch mis met de overstappen.…
Nog vier dagen en dan vertrekken de man en ik naar Berlijn. Met zijn tweeën. Voor vier dagen. Supertof natuurlijk, in onze drukke leventjes met drie kids, werk en sport komt het niet ontzettend vaak voor dat we een weekend met ons tweeën hebben. Er is alleen een kleine complicatie; we gaan daar in Berlijn een halve marathon lopen. Die afstand stond al heel erg lang op mijn wishlist en het goede nieuws is dat die daar na zondag sowieso…
Een belangrijk deel van de lol, inspiratie, voldoening en meer van die dingen in mijn werk haal ik uit de samenwerking met collega’s. Ze zijn er in allerlei soorten en maten en komen ook in allerlei posities. Zo word ik geacht een deel van de de collega’s te ondersteunen, coachen en aan te sturen. Met een aantal werk ik op dagelijkse basis direct samen en daar wordt derhalve vooral mee gespard. Dan is er nog de groep waarmee de samenwerking…
We voeren op mijn werk de laatste weken geregeld discussies over cohortering. Het concept waarbij een gehele afdeling dicht gaat en iedereen in beschermende kleding werkt vanwege een infectieziekte. Dit wordt doorgaans gedaan als er sprake is van een zogenaamd onbeheersbaar cohort omdat de persoon met de infectieziekte redelijkerwijs niet in quarantaine te houden is. Dat is nogal eens het geval bij mensen met dementie. Het was me nog niet eerder opgevallen, maar het tweede deel van het woord cohortering…