Over het algemeen vind ik mezelf nog wel redelijk relaxed als het gaat over het toestaan van klim- en klauterfratsen van de kindjes. Ik heb me voorgenomen om ze maar gewoon te laten doen wat ze kunnen en durven. Dat levert zo af en toe wel een grijze haar op, maar tot nu toe ging het altijd goed. Op de trap echter, mag niet geklommen en geklauterd worden. Op de trap loop je netjes langs de muur en je houdt…
Het is koud. En er heerst griep. Althans, vorige week nog wel. Inmiddels is de babydochter weer eens veranderd in een klein snotfabriekje, maar gelukkig heeft ze daar betrekkelijk weinig last van. Ik durf het haast niet te zeggen, ik klop het voor de zekerheid ook maar even af, maar we zijn hier vooralsnog de dans aardig ontsprongen qua griep. De kleuterzoon had ergens een avondje koorts, en daar is het bij gebleven. Wel merkte ik de laatste dagen dat…
Tegenwoordig heb ik zoveel stukjes online staan dat ik voor de zekerheid eerst opzoek of ik de titel die ik in gedachten heb niet al eerder gebruikte. Soms ga ik akkoord met het hergebruik, soms besluit ik iets anders te verzinnen. De oost west van deze keer sluit mooi aan, die kan nog wel een keer. Thuis is zo slecht nog niet, is de moraal van vandaag. Na twee lange dagen met school en werk en andersoortige afwezigheid at ons…
Ja, jij hebt altijd van die modelkinderen, zo zei laatst iemand tegen me. Dat is op zichzelf een mooi compliment, maar toch gaat er dan iets mis. Ik hoop niet dat uit mijn gezwets hier op het blog blijkt dat ik mijn kinderen modelkinderen vind. Begrijp me niet verkeerd hoor, ik vind ze de leukste, liefste, mooiste en knapste en ik zou ze voor geen geld willen ruilen tegen andere exemplaren. Toch vind ik de term modelkinderen niet geheel op…
Je kent het vast; te veel te doen, te weinig tijd, overal spullen, een overlopend hoofd, een achterstand met de was, te weinig slaap en net niet helemaal fit. Welkom in het leven met kleine kinderen. Het was druk de laatste dagen en de komende tijd gaat dat niet beter worden. Tussen al die drukte door vond ik toch nog tijd om te ergeren aan de stapeltjes en het onopgeruimde speelgoed in de huiskamer. Ik lag daar even naast de…
De herinneringen van Facebook lieten me een post zien waar ik -wederom- om moest lachen. Tegelijkertijd relativeerde het ook wat, want de vorige keer deed het me meen ik heel hard denken aan de kleuterzoon. inmiddels is het over het algemeen de peuterdochter die me niet schijnt te horen. Echt, ik kan dingen wel duizend keer zeggen. Hoog of laag springen. Op mijn kop gaan staan. Het effect is over het algemeen hetzelfde, mevrouw doet of laat wat ze zelf…
Het gaat best goed met mijn stappenmissie, op de meeste dagen haal ik het beoogde stappendoel vrij eenvoudig. En ik moet zeggen, ik zet er zo af en toe toch wel een stapje extra voor. Daarmee is het doel van de hele toestand geloof ik al aardig bereikt. Iedere keer dat de dagdoelen een aantal keer bereikt worden, wordt in de volgende week het dagdoel wat opgeschroefd. Inmiddels moet ik 7000 stappen per dag zetten, dat is nog prima te…
Naast anti-sociaal ben ik ook nog al slecht in regel- en/of administratie-achtige dingen. In het pre-kindertijdperk kon ik dat nog wel eens een beetje verbloemen, maar nu mijn tijd wat schaarser is, en vooruit, mijn hoofd wat warriger, loop ik nogal eens tegen de lamp. Zo raak ik wel eens brieven kwijt, vergeet ik afspraken te maken en meer van dat soort dingen. Gelukkig heb ik een fantastische vent die goed is belangrijke, ingewikkelde en saaie dingen zoals belastingen, hypotheken…
“Wat vind je makkelijker, voor de kinderen zorgen of werken?” vroeg Bianca mij laatst toen ik als argument om onder een niet noemenswaardig klusje uit te komen zei: “Maar ik moet morgen werken!” “Maar” gebruiken is sowieso onverstandig en dus kon ik de bal verwachten. “Werken,” antwoordde ik resoluut. Voor een denker als ik is er weinig relaxter dan een dag ‘opgesloten’ zitten voor een computer op een kantoor. Nou verlopen dagen in de beleidsfunctie, die ik nú uitoefen, vele…
Het was niet de beste nacht. De babydochter kwam vaaaaaak, de peuterdochter deed mee en om het feest compleet te maken ging de kleuterzoon al heel vroeg lopen spoken. Het resultaat mag duidelijk zijn; iedereen is moe, de aankleed- en ontbijttoestand verliep, en dan zeg ik het met veel gevoel voor understatement, moeizaam, en dat de kleuter op tijd op school is mag een wonder heten. Om het geheel nog wat extra kracht bij te zetten klink inmiddels als een…