We schrijven medische toestand deel nummer zie de vorige keer plus vier of vijf. Ik ben de tel inmiddels een beetje kwijt. Deze keer mocht ik me vroeg melden in een ziekenhuis, daarna een tijdje wachten om vervolgens nog een rondje goed gemonitord te bewegen.
En hoewel die medische toestand* knap vervelend is, vond ik deze exercitie eigenlijk best prima. De man kon een paar uur vrij nemen en daarmee was de babydochter in goede handen. De andere twee waren sowieso uitbesteed en ik heb er daarom maar een klein feestje van gemaakt.
Na deel I voorzag ik mijzelf van koffie en gebak en heb ruim een uur op mijn dooie gemak, zonder dat iemand ook maar iets van me wilde, gezeten. Uiteraard vergat ik leesvoer mee te nemen, maar lang leve de smartphone. Ik was even één van die mensen die met oogkleppen op naar een schermpje zat te staren. Heer-lijk!
Na al deze ontspanning mocht ik een fiets bestijgen. En als rechtgeaarde bewegingswetenschapper vond ik dat best leuk. Ik heb mij zogezegd het ‘snot voor de ogen’ getrapt en na afloop sprak de dame die het geheel begeleidde met lichte bewondering dat ze me behoorlijk onderschat had. En dat vind ik dan weer grappig.
Bedenkend dat het hier om een ochtend ziekenhuis ging, was het al met al een prima ochtend. Het enige jammere was dat, zoals zo vaak, er ergens een afspraak flink uitliep. Maar goed, daar kwam men me keurig over inlichten en toen ik aangaf een kind te moeten gaan halen, werd er alles aan gedaan om de schade beperkt te houden. Het gaf me een goede reden om extra hard te fietsen :).
*ik heb overigens goede hoop dat het allemaal met een sisser af gaat lopen, geen paniek dus
Foto: helaas geen mooi weer, ik zat binnen