Tot zo’n beetje een jaar geleden hadden we het qua sportende kinderen eigenlijk fantastisch voor elkaar. Je hoort nogal eens verhalen van sportschema’s in gezinnen waardoor er eigenlijk vrijwel geen gezamenlijke diners meer plaatsvinden, maar bij ons zaten ze gewoon allemaal op atletiek. Dat maakte onze logistiek wat dat betreft simpel. Heel handig.
Maar ja, met alle fietsvakantie-ervaring en een vader die ronduit fietsfanaat is*, kon het niet uitblijven dat er een kind op wielrennen wilde. En waar ik over paardrijden mijn mamma-vetorecht heb laten gelden, kon ik dat bij het wielrennen toch niet over mijn, diep van binnen toch sportieve, hart verkrijgen.
Vandaar dat we vorig jaar een racefiets kochten voor de prepuberdochter en de man een club ging zoeken. Die vond hij in Hapert, of all places. Wielervereniging Het Snelle Wiel heeft daar een prachtig parcours bij het locale sportpark en onze fietsliefhebbende dochter was werkelijk vanaf de eerste training verkocht. Ik geloof niet dat ze direct ontzettend talentvol is, maar ze heeft heel veel lol in het fietsen en dat is dan toch wel gewoon waar het om gaat.
Het nadeel aan deze toffe hobby is alleen dat het fietsende kind twee keer in de week met fiets en al naar Hapert moet. Dan zou je denken, ga lekker fietsen, maar dat is qua tijd en afstand vanuit Eindhoven toch wat veel van het goede. Dus daar kom ik in beeld om het proces te faciliteren.
Een beetje sneu voel ik me vaak wel als ik vanuit Bladel, letterlijk langs de wielrenbaan naar huis sjees om daarvandaan mijn dochter en haar fiets mee te nemen naar Hapert. Gezien de ingewikkelde tijd waarop dit zich afspeelt is het eten ook immer een ding. Mijn logistieke vaardigheden worden zeer op de proef gesteld want dit vraagt om vooruit plannen en koken enzo.
Inmiddels is ons weekschema zeker zo complex als dat van veel andere gezinnen. Op iedere doordeweekse dag moet er wel iets aan sport gebeuren en ook in het weekend zijn we er vaak nog druk mee. Ik zou graag leren hoe mensen dat schema soepel combineren met de avondspits thuis en het werkende leven.
Overigens is er ook een voordeel aan de verplichte ritjes naar Hapert; in de tijd dat ik op de fietsende dochter wacht**, kan ik mooi een rondje rennen.
*) ter illustratie: de man doet momenteel mee aan The ride en fietst in acht dagen een zeker niet efficiënte route van Noord-Italië naar Valkenburg
**) ik zou natuurlijk ook naar het fietsen kunnen gaan kijken, maar eerlijk gezegd kan mijn moederhart dat niet goed aan. Ik ben veel te bang dat mijn meisje van haar fiets kukelt.