Geen categorie

Shit happens

Door Annabel Joor De zorg is misschien wel één van de meest emotionele werkvelden die ik ooit had kunnen kiezen. Het ene moment sta je grapjes te maken met een patiënt en het andere moment sterft er iemand in je armen. Mijn dienst begint als altijd. Ik lees mij in in de patiënten en maak een overzicht op mijn blaadje met belangrijkste aandachtspunten. Vervolgens ga ik de medicatie uitdelen. Niet veel later roept er een collega dat één van mijn patiënten benauwd is. Snel helpen we meneer in een…

1
Read More

Abrupt stil

Het werd abrupt stil hier, en dat klopt volledig met de realiteit. Nadat we dinsdag na een fijne dag op een fijne camping ergens in het westen van Brabant kwamen, sloten we de dag rustig af. Onder andere met een rondje videobellen met oma Hannah. Ze beëindigde het gesprek met de mededeling dat ze nog even tv ging kijken. Kort daarna is ze onwel geworden en allerlei inspanningen daar iets aan te doen mochten niet baten. Ze is overleden. De…

7
Read More

Bruggen bouwen

In de Volkskrant stond een stuk waardoor ik weer blij ben dat we er abonnementsgeld aan betalen. Want het is bijzonder goed dat iemand dit maar weer eens even benoemt. Huisarts Joost Zaat schreef over de verzorgenden en helpenden; de enorme club zorgverleners die ervoor zorgt dat de zorg in verpleeghuis- en thuiszorgland in ieder geval soort van blijft draaien. In de gesprekken over het zorginfarct de laatste tijd gaat het weer veel over de IC. Snapbaar, want de cijfers…

0
Read More

Ga maar…

Bij ieder stukje wat ik tik over het werken in de zorg, vraag ik me af waarom mensen dit nou zouden moeten lezen. Het antwoord is natuurlijk altijd dat niemand het moet lezen en daarnaast is een belangrijke afweging dat men het wel moet mogen lezen. Ondanks deze afwegingen besluit ik toch geregeld om dingen, hopelijk netjes anoniem, op te schrijven. Omdat ik dat zelf fijn vind en niet in de laatste plaats om uit te leggen wat het verpleegkundige…

0
Read More

Archeoloog spelen

Ruim drie jaar geleden brachten we al eens een bezoek aan het huis van Hilde bij het station van Castricum, dat was destijds erg leuk en vandaar dat we vonden dat we dat nog wel eens konden doen. Vooral toen we erachter kwamen dat men de boel daar wat veranderd had. Afgelopen zondag hadden we na een feestje ter eten van het jubileum van mijn ouders op zaterdag niet bijzonder veel te doen en konden we ons voornemen in de…

0
Read More

Even niet

Het is even geen dag voor blije of minder blije stukjes over dagelijkse beslommeringen. Geen frustraties of ergernissen. Geen trotse mamma, geen hardwerkende zuster of nieuwbakken student. Het is ook geen dag voor allerlei oordelen. Bijvoorbeeld over ouders die hun kinderen naar de voor- dan wel naschoolse opvang brengen omdat ze ‘zo nodig’ moeten werken. Het is even niet het moment om te klagen over bakfietsen die zo vreselijk gevaarlijk zouden zijn. Zelfs even geen klaagzang over de social media…

0
Read More

Belle en het beest

Waarom precies weet ik niet meer, maar alweer een tijdje geleden kregen de kleuterzoon en peuterdochter een zogenaamde Brickhead van Lego. Dit zijn een soort zelf te bouwen, robotachtig aandoenende* figuurtjes. Ze komen in allerlei soorten en de kleuterzoon kreeg het beest uit Belle en het beest. Het laat zich raden dat de peuterdochter Belle uitpakte. Ze vonden de figuurtjes destijds uiteraard prachtig maar voor de gelegenheid had de kleuterzoon vooral veel lol in het bouwen ervan. Een paar weken…

0
Read More

Als koningin op pad

Queen Bee, zo voelde ik mij. Dat Bee heeft iets van doen met de eerste letter van mijn naam, vandaar ook dat Beeing around, mocht je dat nog niet gezien hebben. Het queenschap kwam omdat ik werkelijk gruwelijk gepamperd werd. ‘Komen jullie spelen?’ Zo vroeg een medemamma en vriendinnetje. ‘Gezellig’, zo antwoordde ik. ‘Het is wel een eind fietsen, zal ik jullie komen halen?’ Kwam er terug. ‘En komen jullie dan ook barbecuen?’ En zo geschiedde. We hadden een heerlijke…

0
Read More

Poep!

Uitgerekend op deze eerste april, je zou het haast niet geloven, lijkt de peuterzoon de flauwe grapjes met poep en plas ontdekt te hebben. Toen we vanochtend boodschappen gingen doen bleef hij eindeloos volhouden dat we poep moesten gaan kopen. En hij moest er zelf keihard om lachen. Dat vond de dreumesdochter dan weer erg leuk dus ik had een vrolijk stel in de bakfiets. De rest van de dag bleef de onderbroekenlol regelmatig terugkomen. Vooralsnog alleen tegen mij, maar…

2
Read More